Badania przeprowadzono w ramach RPBP; miały one na celu weryfikację repertuaru utworów z płytoteki szkolnej przeznaczonych dla dzieci z klas pierwszych szkoły podstawowej oraz ujawnienie wpływu czynników psychicznych i środowiskowych na poziom percepcji muzycznej dzieci. Badanie objęło 38 uczniów klas pierwszych Szkoły Podstawowej nr 70 w Warszawie. W badaniu uwzględniono 28 z 48 utworów; prowadzono w ciągu całego roku szkolnego obserwację, w trakcie której przybliżano dzieciom wybrane utwory na różne sposoby i w różnym ujęciu tematycznym. Obserwacja zakończona została sprawdzianem percepcji uczniów w formie testu zawierającego 10 pytań dotyczących ujmowania przez uczniów formy, elementów muzycznych, brzmienia i pamięci muzycznej poznanych utworów, na które należało odpowiedzieć po wysłuchaniu utworu bądź jego fragmentu. Rozwiązywanie testu zajęło uczniom dwie 45-minutowe lekcje w kolejnych dwóch tygodniach. Uzyskano łącznie 1500 odpowiedzi. Oprócz obserwacji, w badaniu wykorzystano również test Horbulewicza-Janczewskiego do pomiaru zdolności muzycznych, test Wechslera-Ravena do pomiaru inteligencji ogólnej, ankietę skierowaną do rodziców do diagnozy wpływu środowiska rodzinnego i pomiaru dotychczasowego wychowania muzycznego. Wyniki badań ukazały, że o możliwościach percepcji i akceptacji utworów muzycznych decydował typ jego ekspresji, brzmienie i długość trwania, forma i styl utworu były dla dzieci obojętne, a symbolika (np. związek muzyki z tekstem) często niezrozumiała. Uczniowie odebrali pozytywnie 18 utworów, negatywnie – 10. Dzieci preferowały utwory o tanecznym, skocznym charakterze i pogodnym nastroju. Utwory innego rodzaju odbierane były pozytywnie jedynie przez uczniów o ponadprzeciętnej wrażliwości muzycznej i estetycznej. Zależności takiej nie zaobserwowano w przypadku utworów wokalnych, w przypadku których kryteria oceny były inne. Wśród utworów na instrumenty solo najmniej lubiane były kompozycje skrzypcowe. Długość trwania utworu miała decydujący wpływ na preferencje badanych – nie tolerowali oni utworów rozbudowanych, nawet wtedy, gdy miały taneczny bądź dźwiękonaśladowczy charakter. Stwierdzono duże możliwości percepcyjne dzieci w zakresie ujmowania brzmienia, wyrazu, formy i jej elementów, w tym nawet wielogłosowości (63% badanych miało wysokie możliwości percepcyjne, 26% dobre z minusem i dostateczne, 11% dostateczne z minusem i niedostateczne). Badane dzieci wykazały łatwość zwłaszcza w rozpoznaniu brzmienia głosów i instrumentów, łatwość w słyszeniu kontrastów i powtórzeń ABA, wybitnie trafne odczytywanie typu ekspresji utworów (ich nastroju i charakteru). Możliwości percepcyjne dzieci były silnie zróżnicowane w zakresie rozpoznawania utworów już słyszanych, co zależeć mogło od stopnia emocjonalnej akceptacji utworu. W ciągu trwania obserwacji oraz w trakcie testu zauważalne było u dzieci żywe zainteresowanie utworami oraz zaangażowanie poznawcze (szczególnie podczas słuchania ich w połączeniu z ruchem, opowieścią czy ekspresją plastyczną), a także zadaniami w teście. Zaobserwowano wyraźną zależność między poziomem percepcji muzyki a zdolnościami muzycznymi, ogólną inteligencją badanych, wpływem środowiska rodzinnego i ogólną aktywnością muzyczną uczniów w szkole. Wskaźniki te, przyjmujące najwyższe i najniższe wartości, korelowały ze sobą.