Przedmiotem badania było wypalenie zawodowe wśród nauczycieli wychowania fizycznego. Sformułowano następujące pytanie badawcze: Czy definiowanie obowiązku profesjonalnego przez nauczycieli wychowania fizycznego w określony sposób ma związek z poziomem wypalenia zawodowego? W ankiecie wzięło udział 51 nauczycieli WF-u ze szkół podstawowych (klasy IV–VI), gimnazjum i szkoły ponadgimnazjalnej w Ciechanowie. W badanej próbie było 30 mężczyzn i 21 kobiet. 38 respondentów ukończyło studia na akademii wychowania fizycznego. Do zebrania materiału wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego. Posłużono się Kwestionariuszem Wypalenia Zawodowego MBI C. Maslach, który bada poziom trzech wskaźników wypalenia zawodowego: wyczerpanie emocjonalne, depersonalizację i obniżone poczucie własnych dokonań. U ośmiu respondentów nie stwierdzono syndromów wypalenia zawodowego; 24 badanych nie przejawiało wyczerpania emocjonalnego, 10 – depersonalizacji, a 18 – obniżonego poczucia własnych osiągnięć. Lekki poziom wypalenia zawodowego stwierdzono u 37 nauczycieli; 19 przejawiało lekkie wyczerpanie emocjonalne, 26 – lekką depersonalizację, a 29 – lekkie obniżone poczucie własnych osiągnięć. Natomiast umiarkowany poziom wypalenia zawodowego objawiało sześciu nauczycieli WF-u; umiarkowane wyczerpanie emocjonalne stwierdzono u ośmiu osób, umiarkowaną depersonalizację – u sześciu, a umiarkowane obniżone poczucie osiągnięć – u czterech. Blisko połowa badanych uważała, że obowiązek profesjonalny nauczyciela wynika z powołania i nie można się go nauczyć. Okazało się, że nauczyciele, którzy nie wiązali obowiązku z powołaniem, znacznie rzadziej depersonalizowali swoich uczniów niż osoby, które utożsamiały obowiązek nauczyciela z powołaniem. To powinno skłonić do wykształcania w nauczycielach racjonalno-realistycznego przekonania zawodowego.