Celem badania było rozpoznanie zjawiska imprez szkolnych oraz określenie ich roli w działalności wychowawczej krakowskich szkół. Badaniami objęto 100 nauczycieli (w tym dyrektorów) i 563 uczniów z 20 wybranych losowo i zróżnicowanych typologicznie szkół (w tym 10 szkół podstawowych i 10 szkół ponadpodstawowych). Badanie miało charakter sondażu diagnostycznego, w którym wykorzystano ankietę, wywiad, analizę dokumentacji szkolnej oraz częściowo obserwację. Wyniki badania ujawniły, że imprezy szkolne odbywały się zgodnie z kalendarzami imprez, których autorami były najczęściej rady pedagogiczne (w porozumieniu z dyrektorem). Najczęściej powtarzające się we wszystkich szkołach typy imprez związane były z funkcjonowaniem szkoły (rozpoczęcie roku szkolnego, jego zakończenie itd.) oraz z rocznicami o charakterze społeczno-politycznym (Dzień Wojska Polskiego, Dzień Kobiet itp.). Do częstych imprez należały też imprezy o charakterze towarzysko-rozrywkowym (studniówki, dyskoteki itp.). Imprezy przyjmowały najczęściej postać akademii (częściej w podstawówkach i liceach) lub apeli (częściej w zasadniczych szkołach zawodowych). Częstotliwość, z jaką organizowano imprezy, wynosiła: w szkołach podstawowych 14-20 (średnio 16), w liceach 11-17 (średnio 14), w technikach 12-17 (średnio 14), w zasadniczych szkołach zawodowych 10-13 (średnio 11). Uczniowie i nauczyciele byli zgodni w swych ocenach imprez szkolnych pod względem ich przydatności i funkcji wychowawczej – większość badanych uznała samą ideę imprez za przydatną i potrzebną, jednocześnie jednak krytycznie wyraziła się o sposobie realizacji tej idei w praktyce, szczególnie uczniowie, choć większość z nich nie potrafiła podać własnych propozycji zmian w tym zakresie. Do najważniejszych walorów imprez badani zaliczyli: stanowienie źródła niezapomnianych przeżyć; kształtowanie wrażliwości emocjonalnej, wyobraźni, szacunku dla symboli i tradycji; rozwijanie więzi międzyludzkich; angażowanie uczniów w działalność szkoły; pobudzanie u uczniów aktywności twórczej, samodzielności i pomysłowości; umożliwianie uczniom zaprezentowania swoich umiejętności. Wśród najczęściej wymienianych mankamentów imprez znalazły się: warunki, w jakich odbywają się imprezy (ciasnota, duchota, kiepski sprzęt nagłaśniający itp.); niedopracowany charakter imprez i pośpiech przy ich organizowaniu; wybiórcze zapraszanie uczniów na imprezy; brak imprez, których autorami i pomysłodawcami byliby sami uczniowie; małe zaangażowanie uczniów w organizowanie i przygotowywanie imprez; nudny, monotonny, mało urozmaicony i przewidywalny charakter tych wydarzeń. W przeciwieństwie do uczniów nauczyciele wyrazili opinię, że imprez powinno być mniej ze względu na to, że zabierają uczniom czas, który powinni przeznaczyć na naukę i odpoczynek. Licealiści okazali się grupą najbardziej zadowoloną z organizowanych w ich szkołach imprez, częściej też czynnie uczestniczyli w ich przygotowywaniu. Odpowiedzi respondentów i analiza dokumentacji szkolnej nie pozwoliły na jednoznaczne określenie efektywności wychowawczej szkolnych imprez – nie wszystkie przynosiły rezultaty i niewiele było takich, które można było określić jako wartościowe wychowawczo.