Celem badania była analiza nauczania fizyki w obecnym systemie szkolnictwa, a także porównanie go ze stanem sprzed zmian ustrojowych w Polsce. Badanie za pomocą testu skonstruowanego przez J. Gilberta przeprowadzono na grupie niespełna 200 uczniów szkoły podstawowej oraz liceum ogólnokształcącego o profilu ogólnym. Badani uczniowie znajdowali się w wieku 12-19 lat. W wyniku analizy przez uczniów 23 sytuacji fizycznych uzyskano 4500 wypowiedzi pisemnych. Przypisano je do jednej z pięciu grup wyodrębnionych ze względu na sposób argumentowania: uzasadnienia fizyczne, uzasadnienia częściowo fizyczne, uzasadnienia pozornie fizyczne, uzasadnienia potoczne, uzasadnienia nieartykułowalne. Wyniki eksperymentu porównano z wynikami badań z 1988 roku (wykorzystane narzędzie badawcze: test Gilberta; próba badawcza: 300 uczniów szkoły podstawowej i szkoły średniej; wiek uczniów: 11-19 lat; liczba analizowanych przez każdego ucznia sytuacji fizycznych: 10; liczba uzyskanych wypowiedzi pisemnych: 3000). Wnioski płynące z porównania rzucają negatywne światło na skutki reformy edukacji dla nauczania fizyki w szkole, które obecnie traci charakter naukowy i sprzyja dezintegracji obrazu świata ucznia.