Celem badania było określenie, czy w ruchach dzieci (podczas ćwiczeń z obrotami) w wieku od 6. do 11. roku życia występuje asymetria czy symetria, także – od czego zależy kierunek obrotów i jaki kierunek jest charakterystyczny dla dzieci uprawiających sport systematycznie i nieuprawiających regularnie ćwiczeń fizycznych. Badaniem objęto 1488 dziesięciolatków z 24 szkół podstawowych w Warszawie, 323 uczniów w wieku od 6 do 11 lat z Gdańska i Gorzowa Wielkopolskiego, a także 87 łyżwiarzy i 36 zawodniczek gimnastyki artystycznej. Łącznie w badaniu wzięły udział 1934 osoby. Posłużono się testem koordynacji W. Starosty – poziom koordynacji określano na podstawie zdolności do wykonania maksymalnego obrotu wokół podłużnej osi ciała podczas wyskoku. Badani powtarzali zadanie trzy razy w prawo i w lewo. Na podstawie wyników badania stwierdzono, że u badanych dziesięciolatków wystąpiła różnica w wykonaniu testu w prawo i w lewo, jednak nie była ona istotna. Asymetrię w ruchach podczas obrotów zauważono także (również nieistotną) w wynikach dzieci w wieku od 6 do 11 lat. W łyżwiarstwie preferuje się ćwiczenia oparte na obrotach w lewo, o czym świadczą zróżnicowanie w wykonywaniu obrotów przez łyżwiarzy figurowych w wieku od 8 do 11 lat. Dominacja obrotów w lewo była mało zauważalna u badanych uprawiających gimnastykę artystyczną. Wyniki badania podważyły tezę o genetycznym wpływie na kierunek wykonywania ćwiczeń z obrotami. Naturalne dla dzieci – trenujących sport i nietrenujących – mogą być obroty w lewo i w prawo, wiodący kierunek zaś jest często uzależniony od wieku, okresu treningu oraz uprawianej dyscypliny sportu, która modyfikuje możliwości adaptacyjne młodego człowieka. Na podstawie wyników badania sformułowano następujące zalecenia: należy jak najdłużej rozwijać u dzieci symetrię ruchów w ćwiczeniach z obrotami; symetrię należy kształtować także w zakresie ruchów innych części ciała.