Badanie przeprowadzono w dwóch etapach – celem pierwszego (badań diagnostycznych) był opis zjawiska nowatorstwa i jego przejawów wśród nauczycieli, celem drugiego (badań weryfikacyjnych) było sprawozdanie zależności pomiędzy wybranymi czynnikami a nowatorstwem pedagogicznym nauczycieli. Ostatecznie przebadano 155 nauczycieli uznanych za nowatorów przez ich metodyków i dyrektorów. Grupa ta została przeciwstawiona 134 nauczycielom niewskazanym jako innowatorzy, lecz pochodzącym z tych samych szkół – 98 szkół podstawowych i 28 liceów ogólnokształcących. Badanie przeprowadzono na terenie szkół, by poznać przejawy działalności innowacyjnej nauczycieli. Wyniki badań wykazały, że istnieje związek pomiędzy wykształceniem nauczycieli a ich stosunkiem do nowatorstwa, oceną postaw otoczenia, dostrzeganiem problemów pedagogicznych i wiedzą na temat innowacji. Nauczyciele z wyższym wykształceniem częściej decydowali się na innowacyjne rozwiązania, które były ponadto bardziej złożone i zawierały więcej nowych elementów niż innowacje nauczycieli z niższym wykształceniem. Działania takie autorka badań określiła jako modyfikacje. Nauczyciele po studium nauczycielskim wykazywali bardziej praktyczne podejście, a wprowadzane przez nich zmiany określono mianem usprawnień.