Celem badania było określenie znaczenia rekreacji ruchowej dla młodzieży u progu studiów i w ostatnim miesiącu studiów na AWF we Wrocławiu. Według hipotezy badawczej znaczenie przypisywane rekreacji ruchowej miało wzrosnąć u studentów z czteroletnim stażem studenckim w AWF. W badaniu posłużono się sondażem diagnostycznym. Narzędziem badawczym była ankieta, która pozwoliła określić poziom świadomości badanych na temat zagadnień rekreacji ruchowej. Badaniem objęto kilkaset osób: w grupie pierwszej znaleźli się kandydaci na studia (zebrano 732 kwestionariusze ankiety), w grupie drugiej – studenci po czterech latach studiów, wyselekcjonowani na podstawie egzaminów wstępnych i sesji egzaminacyjnych (zebrano 156 kwestionariuszy ankiet). Badanie wykazało, że w obu grupach występowała silna potrzeba podejmowania wysiłku fizycznego. Nie zauważono przy tym, by studenci AWF przypisywali dużo większe znaczenie rekreacji ruchowej niż kandydaci na studia w AWF. W grupie pierwszej rekreację ruchową za konieczność uznało 56% kobiet i 52 mężczyzn, w grupie drugiej – 47% kobiet i 42% mężczyzn. Wysiłek fizyczny za czynność potrzebną w grupie pierwszej uznało 44% kobiet i 47% mężczyzn, a w grupie drugiej 51% kobiet i 56% mężczyzn. Prawie wszyscy respondenci w obu grupach badanych byli przekonani, że podejmowanie wysiłku fizycznego jest tak samo ważne we wszystkich grupach wiekowych. Chęć stosowania rekreacji ruchowej przez badanych spadła po czterech latach studiów o 12% w grupach mężczyzn (z 96% do 84%). Dla większości respondentów z obu etapów badania najbardziej wartościowa była rekreacja czynna, przy czym zauważono spadek znaczenia wypoczynku czynnego w opinii mężczyzn – z 91% do 83%. Co ciekawe, w opinii mężczyzn studiujących na AWF wzrosło znaczenie przypisywane wypoczynkowi biernemu (o 12%). ⅔ kandydatów na studia codziennie stosowało jakąś formę rekreacji ruchowej. Po czterech latach studiowania systematyczną rekreację ruchową stosowało 36% kobiet i 30% mężczyzn, a sporadyczną 53% kobiet i 64% mężczyzn. Respondenci do czynników motywujących do rekreacji ruchowej zaliczali na obu etapach badania: wewnętrzną potrzebę, poprawę samopoczucia, dbałość o sylwetkę, sprawność, kondycję i zdrowie. Lekcje wychowania fizycznego w szkole i zajęcia podczas studiów nie wpływały na stosowanie czynnego wypoczynku przez młodzież. Po czterech latach studiów wzrosło znaczenie przyjemności motywującej do rekreacji ruchowej – o 14% w przypadku kobiet i 4% w przypadku mężczyzn.