Badanie miało charakter pilotażowy, dotyczyło przemocy w szkole i jej przyczyn oraz czynników blokujących. Objęto nim 307 uczniów ostatnich klas szkoły podstawowej – 33,6% – i czterech poziomów szkoły ponadpodstawowej – 66,4%, 38,8% dziewcząt i 61,2% chłopców, 78,1% z Warszawy, pozostali byli z miejscowości podwarszawskich. Zastosowano ankietę wywiadu z 86 pytaniami dotyczącymi przemocy oraz danych demograficznych, klimatu szkoły, budżetu czasu i stosunku do przestrzegania norm prawnych i moralnych, religijności, sytuacji rodzinnej; Skalę Wartości M. Rokeacha, Test Przymiotnikowy Gougha i Heilbruna, listę celów i dążeń życiowych układu S. Nowaka. Wśród badanych 2,3% określiło się jako głęboko wierzący, 59,5% jako wierzący, 29,6% jako niezdecydowani, 6% jako niewierzący, 2,7% jako zdecydowanie niewierzący. 25,3% określiło się jako regularnie praktykujący, 41,9% jako nieregularnie praktykujący, 23,7% jako uznający jedynie najważniejsze praktyki religijne (chrzest dzieci – 19,3%, ślub kościelny – 4,4%), 9,1% jako zupełnie niepraktykujący. Według 6,3% osobisty rozwój religijny był bardzo ważny, według 45,2% ważny, według 22,9% nieważny, według 7,6% zupełnie nieważny, 17,6% nie potrafiło odpowiedzieć. Według Skali Rokeacha najbardziej cenionymi wartościami ostatecznymi były bezpieczeństwo rodziny, dojrzała miłość, mądrość; najmniej – świat piękna, zbawienie, uznanie społeczne; najbardziej cenionymi wartościami instrumentalnymi były bycie kochającym, ambitnym, intelektualistą; najmniej – bycie posłusznym, uzdolnionym opanowanym. Według skali S. Nowaka najwyżej cenione były: szczęście rodzinne – 39,5%, miłość – 30%, zdobycie ludzkiego zaufania, przyjaciół – 29,6%, praca, którą się lubi – 24,2%, znalezienie własnego miejsca w społeczeństwie – 21,6%, wykształcenie – 20,3%, pozostawienie trwałego śladu – 19%, zdobycie indywidualności – 17%, dążenie do wybranego celu – 15,7%, wiara w jakąś ideę – 12,1%, głęboką wiarę religijną – 5,9%, bogactwo wrażeń – 5,6%. Autodeklaracje religijne nie miały wpływu na ocenianie i wartościowanie zachowań przemocy. Osoby określające się jako niezdecydowane częściej doznawały przemocy ze strony innych niż osoby określające się jako wierzące. Osoby określające się jako zdecydowanie niewierzące w porównaniu z głęboko wierzącymi częściej były agresorami. Osoby regularnie praktykujące w porównaniu z nieregularnie praktykującymi przypisywały miano przemocy większej liczbie zachowań; osoby uznające tylko niektóre praktyki częściej były ofiarami i agresorami. Osoby, dla których rozwój religijny był ważny, przypisywały miano przemocy większej liczbie zachowań niż niepotrafiący określić, czy rozwój ten jest ważny; osoby, dla których rozwój religijny był bardzo ważny, przypisywały miano przemocy większej liczbie zachowań niż określający, że rozwój ten jest ważny; osoby, dla których rozwój ten był nieważny, częściej były agresorami. Wskaźniki religijności bardzo silnie korelowały ze stosunkiem do przestrzegania prawa i moralności oraz z wyborem działania zgodnego z prawem lub moralnością w sytuacjach doraźnej korzyści. Agresorzy niżej cenili miłość, zbawienie, bycie osobą kochającą i odpowiedzialną, wyżej – życie pełne wrażeń.