Celem badania było poznanie sposobu postrzegania samej siebie przez młodzież maturalną w okresie transformacji kraju. Weryfikacji poddano następująca założenia: młodzież maturalna będzie oceniała siebie wysoko; zaistnieją niewielkie różnice w samoocenie dziewcząt i chłopców, wynikające z tempa rozwoju psychofizycznego. Badaniem objęto nim 300 uczniów klas maturalnych liceów ogólnokształcących w Warszawie (w tym 181 dziewcząt i 119 chłopców). Średnia wieku badanych wyniosła 18 lat. W badaniu zastosowano test ACL Gougha i Heilbruna (1971) w tłumaczeniu Z. Płużek (1984). Wyniki badania pozwoliły stwierdzić, że znakomita większość (90,3%) maturzystów posiadała wysoki poziom samooceny. W przypadku 8% respondentów poziom ten był niski. Brak danych zanotowano w pięciu przypadkach (1,7%). Wykazano również, że płeć nie różnicowała znacząco poziomu samooceny badanych – poziom wysoki reprezentowało 91% dziewcząt i 89% chłopców, poziom niski zaś – 7,1% dziewcząt i 9,2% chłopców.