Celem badania było porównanie poziomu tolerancji u młodzieży z ostatnich klas szkoły podstawowej i trzecich klas szkół ponadpodstawowych; badaczy interesował również wpływ poszczególnych składników środowiska wychowawczego na kształtowanie postaw tolerancyjnych, zbadanie przynależności młodzieży do grup subkulturowych i stosunku do nich. Pojęcie tolerancji rozszerzono na szeroko pojętą odmienność wyglądu, zainteresowań, odmienność wynikającą z choroby lub upośledzenia. Badaniem objęto 121 uczniów z klas ósmych dwóch szkół podstawowych i trzech klas trzecich z liceum ogólnokształcącego, szkoły zawodowej i technikum w Bydgoszczy. Posłużono się m.in. ankietą, zawierającą głównie pytania zamknięte. 50% badanych uznało się za tolerancyjnych, druga połowa uzależniała swoją tolerancję od okoliczności. W pytaniu o chęć poznania wymienionych osób najczęściej wymieniano okularników; widoczna była niechęć do skinów i ogólniej do subkultur – negatywny stosunek do nich ujawniło około 60 osób, a obojętny prawie 50. W pytaniu dotyczącym nagłaśnianych w mediach aktów nietolerancji pięć osób wyraziło zrozumienie dla nietolerancji mieszkańców Lasek w stosunku do domu chorych na AIDS; nikt nie poparł dewastacji cmentarzy przez satanistów. Badani wskazywali na dużą potrzebę potępiania zachowań nietolerancyjnych, co ich zdaniem przyczyniłoby się do ich zmniejszenia, podwyższenia świadomości ludzi i pogłębienia ich wiedzy (szczególnie o AIDS). Wyniki potwierdziły hipotezę, że poziom tolerancji uczniów szkół ponadpodstawowych jest wyższy niż ich młodszych kolegów oraz hipotezę o wyższym poziomie tolerancji u dziewcząt. Najbardziej pozytywne uczucia budzili ludzie kalecy (85 osób deklarowało do nich pozytywny stosunek), przedstawiciele innych narodowości (76), upośledzeni umysłowo (68), chorzy na AIDS (67); najwyższą obojętność ujawniono w stosunku do upośledzonych umysłowo (około 50 osób). Na kształtowanie się tolerancji największy wpływ mieli rodzice (matka – 46 wyborów, ojciec – 36), grupy rówieśnicze (50); autorytet nauczyciela był niewielki (9). Tematyka tolerancji była poruszana najczęściej na lekcjach religii (44 wskazania), godzinie wychowawczej (34), języku polskim (24), przysposobieniu do życia w rodzinie (15). Problematykę tę podejmowano w rozmowach rówieśniczych (40 wyborów), w domu (26); 20 osób ignorowało ją. Około 60% badanych uznało, że młodzież jest nietolerancyjna. Wiele osób spotkało się z przejawami nietolerancji wobec siebie i innych. Najmniej nietolerancyjności wykazywali wobec respondentów rówieśnicy (30 przypadków), połowę mniej tolerancyjni byli rodzice i nauczyciele. Podawano różne przykłady nietolerancji; najmniejszą powodowały długie włosy, okulary, inne poglądy; większą (w kolejności wzrostu nietolerancji) – słuchający innej muzyki, kalecy, upośledzeni umysłowo, skini, wyznawcy innych religii (głównie świadkowie Jehowy), chorzy na AIDS, ludzie innych narodowości. Definicje formułowane przez respondentów w odpowiedzi na pytanie otwarte, dotyczące pojmowania pojęcia tolerancji, mieściły się w większym lub mniejszym stopniu w przyjmowanej przez badaczy nominalnej definicji tego pojęcia.