Celem badania było sprawdzenie, czy zwiększona liczba godzin szkolnej kultury fizycznej ma związek ze sprawnością umysłową (a nie tylko ruchową czy sportową). Autorów interesował poziom tej sprawności związany z uczestnictwem w zajęciach ruchowych. W pierwszym etapie badania objęto nim cztery klasy sportowe (V-VIII) i cztery klasy niesportowe (VI-VIII). W drugim etapie uczestniczyły te same klasy (oprócz klas ósmych z pierwszego pomiaru). Z klasami piątymi powtórzono pomiary po upływie trzech lat, z klasami szóstymi (z pierwszego etapu) po upływie dwóch lat, z klasami siódmymi (z pierwszego etapu) po upływie roku. W analizie uwzględniono wyniki 146 uczniów, którzy wzięli udział w obu etapach. Posłużono się Testem Matryc Ravena w wersji TMS-60 z roku 1938. Wyniki nie potwierdziły poglądu, że dodatkowe zajęcia z zakresu szkolnej kultury fizycznej wpływają w sposób jednoznacznie korzystny na sprawność umysłową, ocenianą testem TMS-60. W obu etapach badania w klasach sportowych ujawniono jednak lepsze wyniki w omawianym teście niż w klasach niesportowych, co uznano za efekt przeprowadzonej selekcji i naboru uczniów, a nie rezultat działań wychowawczych. Stwierdzono, że im dłużej uczniowie przebywają w szkole, tym mniejsza jest różnica między wyróżnionymi klasami pod względem rozwoju sprawności umysłowej uczniów. Wysunięto przypuszczenie, że zachodzi tu raczej negatywny wpływ zwiększonej liczby godzin WF-u i sportu szkolnego na rozwój ogólnej sprawności umysłowej. Stwierdzono, że referowane wyniki dotyczą zbyt małej liczby uczniów i nie należy ich uogólniać.