Zaprezentowano wyniki obserwacji pierwszego etapu edukacji uczniów klasy IIa Szkoły Podstawowej w Tarnowie po pełnym roku pracy i po miesięcznej obserwacji dzieci w klasie IIIa (kontynuacja), uczonych według programu kształcenia zintegrowanego „abc” (w roku szkolnym 1999/2000 i kolejnym). Program, podręczniki, karty pracy oraz pozostałe materiały oceniono bardzo wysoko. Stwierdzono, że program pobudzał ciekawość dzieci, co miało wielki wpływ na rozwój intelektualny. Dzieci w sposób naturalny i z wielkim zainteresowaniem poznawały otaczający je świat; chętnie podejmowały się rozwiązywania problemów; szybciej się uczyły; chętnie przychodziły na zajęcia. Dzieci bardzo chętnie szukały dodatkowych materiałów do zajęć, gromadziły je w dużych ilościach. Codzienną pracę ułatwiała możliwość korzystania w każdym momencie zajęć ze zgromadzonych słowników, encyklopedii, albumów; uczniowie sami wyszukiwali materiały, pracując w zespołach. Uczniowie nie nosili do szkoły obciążonych ponad miarę plecaków, ponieważ karty pracy i inne materiały zostawiali w klasie. Po roku pracy widoczne były zaskakujące efekty w zakresie znajomości i stosowania elementów wiedzy o języku (szczególnie gramatyki); po raz pierwszy stwierdzono wielką łatwość w rozróżnianiu części mowy i autentyczne zainteresowanie dzieci. Dzieci były rozluźnione, swobodne, ale zdyscyplinowane; przyjęto wewnętrzną klasową umowę w tym zakresie, co wpłynęło tonująco i wyciszająco. Zabawy ruchowe i taneczne przy muzyce na każdej lekcji wpływały na ich dobre samopoczucie i ochotę do dalszego wysiłku umysłowego; wielka rozmaitość form zajęć ułatwiała każdemu dziecku odniesienie sukcesu, umożliwiała zdobywanie nowych umiejętności, uczyła pokonywania trudności i rozwiązywania problemów. Stwierdzono, że realizowany program każdego dnia był nasycony treściami wychowawczymi, ale bez moralizowania. Dzięki wzajemnej bliskości uczniowie przejawiali inicjatywę w rozwiązywaniu problemów na drodze samokontroli oraz czuli potrzebę wzajemnej pomocy i włączania się we wspólne działanie. Przyjazna obustronna komunikacja nauczyciel – uczeń ułatwiała dzieciom wyrażanie emocji w sposób kulturalny i wewnętrznie kontrolowany. Entuzjazm i zaangażowanie uczniów udzieliły się rodzicom, którzy przejawiali wiele cennych inicjatyw na rzecz klasy (wyposażali izbę lekcyjną), gromadzili materiały, wykonywali drobne pomoce dydaktyczne, udostępniali własne zbiory związane z hobby itp. Oceniono, że rodzice byli dumni, iż dzieci uczą się inaczej, ciekawiej, z coraz lepszymi efektami.