Celem badania była optymalizacja nauczania w zakresie mówienia produktywnego. Badanie dotyczyło wypowiedzi twórczych uczniów, których nauczano języka rosyjskiego metodą reproduktywno-kreatywną na bazie opracowanych w tym celu materiałów glottodydaktycznych i związanej z nimi techniki pracy lekcyjnej. Nauczanie eksperymentalne oparte na tych materiałach prowadzono w trzech etapach: 1986/1988 – w jednej klasie eksperymentalnej i jednej klasie kontrolnej; 1989/1990 – w czterech klasach eksperymentalnych i czterech kontrolnych; 1991/1992 – w 5 klasach eksperymentalnych i 15 kontrolnych, z których w 5 nauczano metodą reproduktywno-kreatywną bez zastosowania dodatkowych opracowanych materiałów i techniki pracy dydaktycznej, a w 10 metodą tradycyjną.  Przy końcu każdego cyklu nauczania stosowano ustne i pisemne testy kontrolne o charakterze komunikacyjnym (w 1987 przeprowadzono także w obu klasach pretesty – uczeń klasy eksperymentalnej formułował średnio od trzech do pięciu zdań, kontrolnej – 3,5). Wypowiedzi uczniów analizowano pod względem parametrów językowych i pozajęzykowych (liczba błędów różnego typu, liczba użytych elementów realioznawczych, liczba struktur morfosyntaktycznych); brano też pod uwagę: liczbę zdań pełnych i niepełnych, liczbę uczniów nieumiejących udzielić odpowiedzi, czas potrzebny na utworzenie wypowiedzi przez badanego). W toku testowań podczas trzech etapów badań uczniowie klas eksperymentalnych wytworzyli 6325 zdań (uczniowie klas kontrolnych – 2262). Czas wypowiedzi uczniów klas eksperymentalnych był od 3 do 5 razy dłuższy niż klas kontrolnych. W wypowiedziach statystycznego ucznia klasy eksperymentalnej występowało od 2 do 3 razy więcej elementów realioznawczych. Przeciętnie uczeń wytworzył samodzielnie od 8 do 14 zdań, uczeń klasy kontrolnej – od 3 do 5. Liczba zdań niepełnych w wypowiedzi wynosiła od jednego do trzech, w klasach kontrolnych – 25. Średnio 7 uczniów klas eksperymentalnych nie potrafiło odpowiedzieć na zadane pytania, w klasach kontrolnych – 35. W porównaniu z pretestem znacznie wzrosła liczba zdań kreowanych samodzielnie przez ucznia klasy eksperymentalnej. Sformułowano następujące wnioski: analiza ukierunkowanych komunikacyjnie wypowiedzi uczniów wykazała, że są oni zdolni tworzyć znaczną liczbę zdań rozwiniętych na tematy opracowane w ciągu roku szkolnego, zachowując nabyte wcześniej nawyki fonetyczno-intonacyjne i akcentuacyjne; zastosowanie dodatkowych materiałów glottodydaktycznych, ukierunkowanych na świadome przyswajanie systemu językowego oraz na kształtowanie kompetencji komunikacyjnej uczniów (poradnika gramatyczno-ortograficznego i realioznawczego oraz podręcznika do akcentuacji), pozwoliło przezwyciężyć szereg błędów odnotowanych w czasie badań prestestowych; w toku eksperymentu zaobserwowano kształtowanie mechanizmów konstruowania zdań, dzięki czemu wzrósł poziom produktywności mowy przy jednoczesnym obniżeniu liczby błędów (wzrósł poziom lingwokomunikacyjnej kompetencji uczniów); błędy językowe zarejestrowane w wypowiedziach ustnych i pisemnych klas eksperymentalnych należały do grupy błędów trudnych do przezwyciężenia, charakterystycznych dla uczniów polskich tej grupy wiekowej, których terapia wymaga opracowania specjalnych pomocy, zawierających ćwiczenia antyinterferencyjne (w tym translacyjne); w warunkach spadku motywacji nauczania języka rosyjskiego (wynikającego m.in. z wolnego wyboru języka obcego) w klasach eksperymentalnych udało się zachować poziom zainteresowania uczniów językiem od pierwszych do ostatnich dni nauczania eksperymentalnego.