Celem badania było określenie rozmiaru i objawów zaburzeń w zachowaniu się dzieci i młodzieży dotkniętych upośledzeniem umysłowym. Badaniem objęto 1074 uczniów ze szkół specjalnych w Szczecinie i województwie szczecińskim. Badani charakteryzowali się lekkim stopniem upośledzenia umysłowego. Wśród nich było 55,8% chłopców. 898 osób uczęszczało do klas IV-VIII szkół podstawowych, a 176 do zasadniczych szkół zawodowych. 575 uczniów mieszkało z rodzicami, 4999 w internatach. Diagnoza zaburzeń przeprowadzana była w dwóch etapach: selekcja na podstawie sześciu pytań, wyłoniono 398 osób; rozpoznanie zasadnicze, wykorzystano klasyfikację objawów społecznego niedostosowania opracowaną przez O. Lipkowskiego oraz typologię B. Urbana, z wyłączeniem niepowodzeń w nauce. Wśród 1074 uczniów 34,4% ujawniało zaburzenia w zachowaniu. Nieco większe zaburzenia wykazywali uczniowie ponadpodstawowych szkół specjalnych. Stopień zaburzeń w zachowaniu się był większy u uczniów przebywających w internatach niż u osób pozostających w rodzinach. Stwierdzono ponadto, że wśród dziewcząt zaburzenia występują rzadziej niż u chłopców – na 475 dziewczynek zaburzenia wykryto u 117, na 599 chłopców – u 253. Badani ujawniali m.in. następujące objawy zaburzeń: agresję 21% (N = 1074), 61,3% (N = 370); nieposłuszeństwo – odpowiednio: 15,6% i 45,4%; kłamstwo 15,6% i 45,4%, lenistwo 15,1% i 43,7%, wagary 12,6% i 36,4%.