Przedmiotem badania było obciążenie dodatkową nauką szkolną i zajęciami pozalekcyjnymi dzieci na etapie nauczania początkowego. Próbowano określić związek między obciążeniem nauką domową a sukcesami szkolnymi dzieci i ich stosunkiem do szkoły. Badania objęły uczniów klas I-III szkoły podstawowej (N = 781). Zgodnie z wynikami badań do najbardziej popularnych, zorganizowanych form dodatkowych zajęć kształcących należały zajęcia religijne (częściej wśród uczniów ze wsi i uczniów słabych), wyrównawcze, sportowe, nauka języków obcych, tańca, zbiórki zuchowe i nauka muzyki (gry na instrumencie muzycznym i rytmiki). Uczestnictwo w zajęciach dodatkowych wzrastało wraz z wiekiem, było też powszechniejsze u dzieci z miast niż u dzieci ze wsi (odpowiednio 59,3% i 48,3%). Chęć uczestnictwa w zajęciach dodatkowych zadeklarowało więcej dzieci, niż brało w nich faktycznie udział (94,1%). Średnio dzieci poświęcały na zajęcia dodatkowe 2,5-3 godziny tygodniowo, przy czym rozpiętość czasu przeznaczonego na te zajęcia była bardzo duża (od 30 do 300 min). Wśród dzieci poświęcających ponad trzy godziny tygodniowo na zajęcia dodatkowe 31% pochodziło z miast, a 28% ze wsi. Oprócz zorganizowanych form kształcenia rodzice angażowali dzieci do dodatkowej nauki w domu, która przybierała najczęściej formę czytania i rozwiązywania zadań. Badanie wykazało, że dzienny czas poświęcany na naukę u 82,5% populacji przekraczał dopuszczalne normy higieniczne, przewidziane dla tego wieku, a w przypadku 60% badanych stopień przeciążenia nauką można było określić jako wysoki (53% dzieci miejskich i 70,9% dzieci wiejskich). Najbardziej obciążeni byli uczniowie klas pierwszych i drugich. Nie ujawniono jednoznacznej zależności między obciążeniem nauką dodatkową a osiągnięciami szkolnymi. Zarówno wśród uczniów poświęcających dużo czasu na naukę, jak i wśród tych poświęcających go mało, znajdowały się osoby o wysokich i niskich osiągnięciach szkolnych. 24,1% badanych można było określić jako uczniów uzdolnionych, których poziom osiągnięć przewyższał poziom obciążenia nauką dodatkową. 23,8% uczniów charakteryzowało się z kolei tym, że ich wysoki i bardzo wysoki poziom obciążenia nauką nie znajdował odzwierciedlenia w wynikach szkolnych. Żadnych specyficznych zależności nie wykazano również w przypadku grup uczniów pochodzących z miasta i ze wsi oraz w przypadku różnych poziomów klas (I-III). Wysoki poziom obciążenia nauką nie powodował niechęci uczniów do szkoły i wypełniania obowiązków uczniowskich. Nad uwagami krytycznymi (dotyczącymi zachowania kolegów, bazy szkoły czy hałasu) przeważały opinie pozytywne, związane z zabawami i wycieczkami, otrzymywaniem dobrych ocen czy nauką.