Celem badania było zebranie opinii wśród młodzieży z Pszczyny na temat funkcjonowania subkultur młodzieżowych. Badaniem objęto 90 uczniów szkół ponadpodstawowych: po 30 z liceum ogólnokształcącego, Technikum Technologii Żywności, Zasadniczej Szkoły Zawodowej przy Liceum Ekonomicznym. Badanych wybrano losowo. Ponad połowa uczniów pochodziła z rodzin inteligenckich. Wśród uczniów 59% stanowiły kobiety. Wiek badanych mieścił się w przedziale 16–18 lat. Aż 72,3% uczniów zadeklarowało, że nie interesuje się subkulturami młodzieżowymi. Twierdzili, że subkultury nie mogą zaoferować im niczego ciekawego albo nie wydają się im ciekawe. 84% uczniów trafnie zdefiniowało subkultury jako specyficzny styl zachowania, sposób postępowania, ubierania się, słownictwo, określone normy postępowania wewnątrzgrupowego. Połowa uczniów szkół zawodowych zaliczała podkultury do środowiska przestępczego. Uczniowie wszystkich typów szkół podobnie określali źródła informacji o subkulturach; wymieniano: środki masowego przekazu (80%), informacje od rówieśników (43,3%), obserwacje członków subkultur (23,3%). Do definicji subkultury najrzadziej zaliczano rodzaj słuchanej muzyki. Uczniowie niewiele wiedzieli o sposobach porozumiewania się przez członków podkultur młodzieżowych. Najwięcej badani wiedzieli na temat subkultur: hippisów, punków, skinów, raperów, rastafarian oraz depeszowców. W Pszczynie działało – według badanej młodzieży – najwięcej: skinów, punków, metalowców, dysk omanów, rockersów, raperów, satanistów. Subkulturą najczęściej akceptowaną przez badanych byli hippisi; uczniowie szkół zawodowych preferowali raperów ze względu na luz w zachowaniu i swobodę w życiu. O przynależności do subkultury nie decyduje – w opinii badanych – płeć ani pochodzenie społeczne. Badanie wykazało, że subkulturami młodzieżowymi najczęściej interesują się uczniowie technikum, dla młodzieży subkultury stanowią formę zabawy w grupie rówieśników, a nie – jak przed laty – przede wszystkim możliwość kontestacji uwarunkowań społecznych.