Celem badania było określenie wpływu rodziców na powstawanie agresji u dzieci. Próbowano także wskazać wpływ poczucia braku bezpieczeństwa na nasilenie agresji, a także opisać zjawisko modelowania agresywnych zachowań rodziców w badanej grupie sześciolatków. W badaniu wzięło udział 51 dzieci sześcioletnich; 90% z nich pochodziło z rodzin niepełnych. Posłużono się – do zbadania postaw rodzicielskich – kwestionariuszem autorstwa Marii Ziemskiej. Samopoczucie dziecka w rodzinie zbadano za pomocą metody projekcyjnej – poproszono sześciolatki o narysowanie wymarzonej rodziny. Metodą projekcyjną próbowano także określić zachowania agresywne rodziców – zadaniem dzieci było przyklejenie rysunku rodzica (łagodnego, krzyczącego i stosującego kary fizyczne) karcącego niegrzecznego niedźwiadka. Badanie wykazało zależność pomiędzy agresją u rodziców a zachowaniami tego typu u dzieci. Zaobserwowano, że znacznie więcej matek niż ojców budzi w dzieciach lęk, co wynika najpewniej z silniejszej więzi między matką a dzieckiem. Dzieci agresywne w znacznej części nie czują się bezpiecznie w swoich rodzinach; zadeklarowały potrzebę wprowadzenia zmian w celu zaspokojenia poczucia bezpieczeństwa i miłości. Rodzice dzieci agresywnych okazali się silnie skoncentrowani na dziecku. Zaobserwowano u nich nasilenie postawy górowania, która może rozwinąć się w dystans uczuciowy. W oczach dzieci agresywnych rodzice jawią się przede wszystkim jako groźne i preferujące agresję w kontaktach z dzieckiem.