Celem badania było poznanie motywów wyboru studiów z zakresu pedagogiki specjalnej o specjalności rewalidacja upośledzonych umysłowo. Wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego oraz techniki wywiadu i ankiety przy pomocy kwestionariusza. Badaniem objęto 325 absolwentów kierunku pedagogika specjalnej o specjalności rewalidacja upośledzonych umysłowo, kończących studia w latach 1980-1991 w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Szczecinie i na Uniwersytecie Szczecińskim. Wśród badanych było 297 kobiet; 47,39% badanych miało pochodzenie robotnicze, 42,76% – inteligenckie; 80,92% ukończyło LO; przed podjęciem studiów większość osób mieszkała w miastach powyżej 100 tys. mieszkańców (54,16%); 52,3% badanych w okresie studiów zamieszkiwało dom rodzinny. 25,54% badanych ukończyło studia z oceną bardzo dobrą, 56,93% z oceną dobrą, 15,69% z dostateczną; sześć osób nie obroniło pracy magisterskiej. Wśród badanych dominowały osoby kierujące się w wyborze zawodu motywami wewnętrznymi (93,85%). Przeważały u nich motywy poznawcze – zainteresowanie problematyką dzieci upośledzonych umysłowo (26,16%), osób z różnymi niepełnosprawnościami (27,69%), kwestiami pedagogicznymi i psychologicznymi dotyczącymi młodzieży, bez wyraźnego ukierunkowania (18,46%). Motyw poznawczo-praktyczny, czyli zamiar podjęcia pracy z dziećmi niepełnosprawnymi, zadeklarowało 18,46% badanych. 3,08% wykazywało motywy ambicyjne – zdobycie wyższej pozycji społecznej poprzez wykształcenie magisterskie. Motywy zewnętrzne dotyczyły łatwej dostępności studiów (3,08%), ucieczki przed służbą wojskową (1,23%), niepowodzenia w dostaniu się na inny kierunek (1,84%). 49,24% badanych wybrało kierunek studiów (zawód) samodzielnie, docierając do źródeł informacji: książek, informatorów na studia, koła i organizacje młodzieżowe ukierunkowane na pomoc młodzieży specjalnej troski, zainteresowanie niepełnosprawnymi członkami rodziny. 18,47% zdobyło wiedzę za pośrednictwem różnych osób (rodzice – tradycje zawodowe, koledzy, znajomi, pracownicy uniwersytetu); po 12,3% wskazało na rolę orientacji szkolnej i zawodowej (co świadczy o brakach w jej prowadzeniu) oraz środków masowego przekazu; 7,69% stwierdziło, że podejmując studia, nie miało dostatecznego rozeznania co do charakteru przyszłej pracy. Stwierdzono, że większość absolwentów, kierując się problematyką rewalidacji dzieci niepełnosprawnych, sama docierała do źródeł informacji, miała pełną orientację w celach i zadaniach przyszłej pracy, uświadamiała sobie konieczność posiadania odpowiednich predyspozycji psychofizycznych i cech osobowościowych.