Celem badania było zebranie opinii uczniów upośledzonych umysłowo na temat szkoły i nauczycieli, a także ich stosunku do nauki. Weryfikacji poddano również w jakim stopniu nauczyciele znają upodobania, oczekiwania i opinie swoich uczniów dotyczące szkoły, nauki oraz osób ich uczących. W badaniu wzięło udział 350 uczniów klas V–VIII oraz 50 nauczycieli szkół specjalnych. Według uczniów upośledzonych umysłowo dobry nauczyciel powinien być przede wszystkim: serdeczny, miły, sprawiedliwy, życzliwy, cierpliwy i opanowany. Okazało się, że starsze dzieci miały wyższe wymagania niż ich młodsi koledzy. Piątoklasiści szczególny nacisk kładli na troskliwość i rodzicielskie podejście do ucznia. Starsi badani chcieliby, żeby nauczyciel traktował ich po przyjacielsku i z szacunkiem, żeby umiał rozwiązywać spory i był sprawiedliwy. Mniejszą uwagę poświęcali uczniowie cechom zewnętrznym nauczyciela; w niewielu wypowiedziach pojawiały się skojarzenia dobrego nauczyciela z nauczycielem ładnym i wysportowanym. Uczniowie uważają, że nauczyciele wymagają od nich przede wszystkim poprawnego zachowania i odrabiania lekcji. W niewielu pracach badani zwrócili uwagę, że nauczyciel chciałby, aby jego wychowankowie byli koleżeńscy wobec siebie albo pomocni. Stosunek do przedmiotów szkolnych wśród upośledzonych umysłowo zależy od możliwości zaspokajania własnych potrzeb i zainteresowań. Na pierwszym miejscu do ulubionych zajęć uczniowie zaliczyli technikę, na drugim – przyrodę. Na trzecim miejscu u chłopców znalazło się wychowanie fizyczne, u dziewcząt – muzyka. Najmniej lubiana wśród uczniów była matematyka (34% negatywnych wskazań). 77% badanych lubiło odrabiać pracę domową. Dla 70% uczniów chodzenie do szkoły wiązało się z przyjemnością; 21% jednak chodziło do szkoły z lękiem. Dla 9% uczniów chodzenie do szkoły było jedynie obowiązkiem i nie wiązało się ani z przyjemnością, ani z negatywnymi odczuciami.