Badanie miało na celu ocenę stopnia, w jakim nauczyciel i klasa szkolna mogą być przyczyną trudności wychowawczych. Badaniem objęto 10 nauczycieli i 200 uczniów Szkoły Podstawowej w Brzegach (województwo radomskie) z klas szóstych (70 osób), siódmych (70) i ósmych (60). W badaniu posłużono się techniką ankiety. Wyniki badania ujawniły, że większość uczniów lubiła jedynie wybranych nauczycieli poszczególnych przedmiotów (74%). Sympatię do wszystkich nauczycieli deklarowali raczej uczniowie wzorowi, niesprawiający kłopotów wychowawczych (3,5%). Niechęć uczniów do nauczycieli wynikała na ogół z ich nieodpowiedniego stosunku do uczniów (45%), następnie zbyt surowego podejścia (40%), sposobu przekazywania wiedzy (15%) oraz stawiania zbyt dużych wymagań (10%). Pozytywny stosunek do nauczyciela warunkowany był z kolei jego umiejętnością przekazywania wiedzy (45%) i gotowością pomocy uczniom, serdecznością i życzliwością (44,5%). 85% uczniów stwierdziło, że nauczyciele oceniają ich sprawiedliwie. Przeciwnego zdania było 5% badanych, pozostali zaś wyrazili zdanie, że oceny są zaniżane. Większość uczniów oceniła, że nauczyciele służą im poradą i pomocą (60%) lub są przyjaźni i życzliwi (25%). 4,5% badanych uznało z kolei, że nauczyciele są w stosunku do uczniów obojętni, a 6% – że zmieniają swoje podejście. 55% badanych uczniów wyjawiło, że nauczyciele nigdy z nimi nie rozmawiają, 30% rozmawiają zawsze, 15% – czasami. Na pytanie, czy w przyszłym roku dziecko chciałoby uczęszczać do tej samej klasy, niecała połowa badanych uczniów odpowiedziała twierdząco z większym (48%) lub mniejszym przekonaniem (2,5%), a podobny odsetek – przecząco (odpowiednio 41% i 2%). 6,5% uczniów wyraziło w tym względzie obojętność. 53% dzieci lubiło większość swoich kolegów z klasy lub bardzo wiele osób (29,5%). Uczestnictwo w szkolnych kołach zainteresowań nie było rozpowszechnione (33%), jeszcze mniej popularne okazały się koła działające poza szkołą (12%). Odpowiedzi nauczycieli świadczyły, że pozwalają uczniom samodzielnie wybierać samorząd uczniowski oraz pozostawiają temu samorządowi pewną swobodę działania. W każdej klasie organizowano różne formy relaksu (wycieczki, zabawy, biwaki), zwykle kilkanaście razy w roku (biwaki ze względów finansowych rzadziej). Połowa nauczycieli sprawy trudne (wagary, spożywanie alkoholu) starała się rozwiązywać w rozmowie z uczniami w klasie, rzadziej z rodzicami. Druga połowa preferowała poruszanie tych problemów na zebraniach rodzicielskich, posiedzeniach rady pedagogicznej lub w rozmowie z dyrektorem. Niewielu nauczycieli zadeklarowało zainteresowanie sprawami uczniów wykraczającymi poza sprawy szkolne (trzy osoby). Do czynników sprzyjających przyjaznej atmosferze w klasie wszyscy nauczyciele zaliczyli wzajemne zaufanie, zgranie i zorganizowanie się oraz małą liczbę uczniów. Osiem osób wskazało na wyrozumiałość, siedem osób – na wzajemną pomoc. Połowa podkreśliła znaczenie wspólnej zabawy i pracy, a cztery osoby – braku podziałów na małe nieformalne grupy wewnątrz klasy. Sześcioro badanych nauczycieli stwierdziło, że bardzo lubią swoją klasę, trzech najchętniej zmieniłoby prowadzoną klasę przy pierwszej okazji. Większość nauczycieli określiła swoją klasę jako zgrany zespół, nie potrafili jednak podać dla tej oceny uzasadnienia.