Celem badania było określenie stopnia realizacji podstawy programowej z fizyki w klasach pierwszych liceów ogólnokształcących i techników po pierwszym semestrze roku szkolnego 1993/1994. W badaniu diagnostycznym wzięło udział 46 liceów ogólnokształcących (w tym osiem niepublicznych) oraz 34 technika. Badanie przeprowadzono tylko w jednej, losowo wybranej klasie. Łącznie przebadano 2303 uczniów z 80 szkół, w tym 1259 w liceach i 1044 w technikach. W badaniu posłużono się: testem sprawdzającym, przygotowanym przez doradców ds. fizyki z Wojewódzkiego Ośrodka Metodycznego w Krakowie. Badanie wykazało, że uczniowie wszystkich badanych szkół osiągnęli niezadowalające wyniki w opanowaniu materiału z fizyki, opracowanego dla klas pierwszych w szkołach średnich. Uczeń rozwiązał poprawnie średnio 11 zadań z 20 zamieszczonych w teście. Blisko 63% uczniów otrzymało rezultat niższy od średniego. 11,2% uczniów rozwiązało poprawnie 13 zadań testowych. Okazało się, że uczniowie liceów uzyskali lepsze wyniki niż uczniowie techników. Licealiści ze szkół publicznych uzyskali wynik punktowy 11,8; uczniowie techników – 10,4, a uczniowie liceów niepublicznych – 12,8. Wyniki uzyskane przez poszczególne szkoły, które wzięły udział w badaniu, były dość zróżnicowane. Najwyższy wynik dla szkoły do 16,7 punktów, najniższy zaś – jedynie sześć punktów. Zgromadzony materiał wykazał, że uczniowie lepiej opanowali zapamiętywanie i rozumienie wiadomości – średnio dla tej kategorii udzielali 56,1% poprawnych odpowiedzi. W liceach publicznych ten odsetek był wyższy i wyniósł 59,7%. Uczniowie techników uzyskali w tej kategorii wynik niższy od średniej – 52,6%. Natomiast licealiści ze szkół niepublicznych najlepiej opanowali zapamiętywanie i rozumienie wiadomości; udzielili średnio 63,6% poprawnych odpowiedzi dla tej kategorii. Sześć zadań testowych badało poziom umiejętności i w tej kategorii uczniowie uzyskali niższe wyniki niż w kategorii zapamiętywania i rozumienia wiadomości. W szkołach publicznych odsetek poprawnych odpowiedzi wyniósł 58,6%, w technikach – 50,4%, natomiast w szkołach niepublicznych – 55,6%. Wśród wyszczególnionych – na podstawie wyników badania – umiejętności z minimum programowego, które zostały opanowane przez uczniów w stopniu zadowalającym znalazły się: znajomość wielkości fizycznych, opisujących ruch jednostajny, prostoliniowy; znajomość definicji układu inercjalnego; rozróżnianie układów odniesienia w powiązaniu z zasadami dynamiki; definiowanie dynamicznego pojęcia siły; rozróżnianie prędkości liniowych i kątowych; graficzne przedstawienie sił działających na ciało znajdujące się na równi pochyłej.