Przedmiotem badania były oczekiwania uczniów, nauczycieli i rodziców wobec pedagogów szkolnych. Objęło ono 368 osób, w tym 185 uczniów klas VI-VIII szkoły podstawowej, 101 rodziców i 82 nauczycieli szkół podstawowych w Sochaczewie. Oprócz tego skierowano ankietę do 51 pedagogów szkolnych, pracujących w szkołach wiejskich i miejskich (Warszawa, Kraków), z których trzech ukończyło studium nauczycielskie, 47 – studia pedagogiczne, jeden – biologię; 41 pracowało w szkołach podstawowych, pięciu – w szkołach specjalnych, trzech – w liceach ogólnokształcących; 23 pracowało mniej niż pięć lat, 18 – od sześciu do 10 lat, pięciu – 11-15 lat, pięciu – 16-20 lat. Uczniowie postrzegali pedagoga szkolnego jako osobę pomagającą w problemach szkolnych i rodzinnych. Kontakt indywidualny bądź grupowy z pedagogiem miało 93% badanych dzieci – kontakty te najczęściej dotyczyły zachowania w szkole i poza nią, wagarów, palenia papierosów, picia alkoholu itp. Sami uczniowie chcieliby rozmawiać z pedagogiem: na tematy osobiste i rodzinne (40%), w związku z trudnościami w wyborze zawodu i dalszej drogi kształcenia (75%), o trudnościach w nauce (20%), o problemach z akceptacją przez grupę rówieśniczą (20%) oraz na temat zachowania nauczycieli wobec uczniów (23%). 63% uczniów oczekiwało, że pedagog zapewni im wsparcie i poradę, 16%, że powinien być ich obrońcą w sytuacjach konfliktowych w szkole i poza nią. Nauczyciele z kolei chcieli, by pedagog szkolny przeciwdziałał wszelkim patologiom w szkole, był rozjemcą, wspierał radą i fachową pomocą w wielu sytuacjach, czasem wręcz, żeby zastępował ich w ich własnych obowiązkach. Rodzice stwierdzili, że pedagog powinien być w każdej szkole. Oczekiwali od niego dobrego poznania środowiska szkolnego, ochrony uczniów przed przejawami niedostosowania społecznego, stosowania profilaktyki oraz oferowania pomocy i wsparcia uczniom. Z wypowiedzi samych pedagogów wynikało, że w swojej pracy chcieli przede wszystkim pomagać dzieciom, rodzicom i nauczycielom w rozwiązywaniu trudnych sytuacji życiowych. Badani deklarowali otwartość na nowe formy pracy, lecz twierdzili jednocześnie, że potrzeby środowiska szkolnego przekraczały ich możliwości.