Przedmiotem badania były wyniki egzaminów i ich zależność od oceny uzyskanej z zaliczenia danego przedmiotu oraz od wieku, stażu i wybranych cech warsztatu nauczyciela prowadzącego ćwiczenia z tego samego przedmiotu, z którego student zdawał egzamin. W ramach badania przeanalizowano oceny wystawione w jednym roku akademickim studentom drugiego roku studiów inżynierskich (pierwszego stopnia) na Wydziale Zarządzania Akademii Górniczo-Hutniczej AGH. Przedmiot „matematyczne techniki zarządzania” obejmował zakresem rachunek prawdopodobieństwa, statystykę matematyczną, ekonomię i badania operacyjne. W ciągu dwóch semestrów odbyło się 75 godzin wykładów i tyle samo godzin ćwiczeniowych (projektowo-laboratoryjnych). Ćwiczenia prowadzono w piętnastoosobowych grupach. Wykład – prowadzony w dwóch grupach przez jednego wykładowcę – kończył się egzaminem ustnym. W ramach egzaminu student losował 12 pytań z zestawu 360. Prowadzący wykład i egzaminator zarazem miał dwudziestopięcioletni staż pracy na uczelni. Trzy osoby z czterech prowadzących ćwiczenia miały po 30 lat, jedna – powyżej 50. Na 187 studentów drugiego roku badaniami objęto oceny egzaminacyjne i zaliczeniowe 143 osób zdających egzamin w sesji letniej. Studentów podzielono na cztery grupy (według osoby prowadzącej ćwiczenia). Badanie wykazało, że średni wynik egzaminu był znacznie niższy niż średnie ocen zaliczeniowych. Rozrzut ocen uzyskanych z egzaminu był znacznie większy niż rozrzut ocen zaliczeniowych. Do egzaminu najlepiej przygotowała studentów osoba C – absolwentka Uniwersytetu Jagiellońskiego na kierunkach matematyka i informatyka (nauczycielka). Oceny przez nią wystawiane były najbliższe ocenom pochodzącym od egzaminatora. Na podstawie wyników badania okazało się także, że ocena zaliczeniowa istotnie wpływa na rezultat egzaminu; nie zaobserwowano natomiast zależności pomiędzy wynikiem egzaminu a osobowością prowadzącego ćwiczenia. Uczenie w ramach ćwiczeń ułatwia zdanie egzaminu, a cechy osobowe nauczyciela nie utrudniają zdawania egzaminów.