Celem badania nad wybranymi problemami czytelnictwa dzieci upośledzonych w stopniu lekkim z klas starszych szkoły podstawowej było ustalenie odpowiedzi na następujące pytania: jak dużo książek wypożyczają uczniowie; jakie książki cieszą się największą popularnością wśród uczniów; jakich autorów preferują uczniowie; jakie są różnice w zainteresowaniach czytelniczych dziewcząt i chłopców; czy uczniowie rzeczywiście czytają wypożyczone przez siebie książki; jakie jest miejsce książki wśród innych środków masowego przekazu. Badaniem objęto 89 uczniów z klas VI-VIII Szkoły Podstawowej nr 26 im. J. Korczaka w Lublinie posiadającej bibliotekę (40 dziewcząt, 49 chłopców; wiek 12-17 lat; 83 upośledzonych w stopniu lekkim, sześć w umiarkowanym). Zastosowano następujące metody i techniki badawcze (skonstruowane na podstawie metod i technik wykorzystanych przez takich autorów jak Z. Szkutnik, A. Gurycka, L. Pęska, K. Owsicki): wywiad z bibliotekarkami, analizę kart bibliotecznych (czytelniczych), ankietę dla uczniów, listę ulubionych książek, rozpoznawanie tytułów książek na podstawie usłyszanych fragmentów. Badanie dowiodło ogromnej roli biblioteki szkolnej i pracujących w niej bibliotekarek w procesie czytelnictwa uczniów upośledzonych umysłowo. Ustalono, że w ciągu jednego roku szkolnego na ucznia przypada około 20 książek. 12% wypożyczonych książek stanowiły lektury szkolne. Uczniowie orientowali się w treści przeczytanych książek i pamiętali je – 30% rozpoznało wszystkie tytuły książek, 62% ponad połowę. Najchętniej czytano bajki, książki przygodowe, obyczajowe, podróżnicze. Różnice między chłopcami i dziewczętami były niewielkie; dziewczęta wypożyczały więcej bajek niż chłopcy (odpowiednio 11 i dziewięć pozycji bajkowych na osobę), czytały więcej książek obyczajowych niż chłopcy (średnio odpowiednio trzy i dwie); chłopcy czytali więcej książek przygodowych niż dziewczęta (odpowiednio średnio cztery i jedna na osobę). Najmniej popularne były wiersze (czytały je głównie dziewczęta) i książki fantastyczne. Najczęściej wypożyczano lektury szkolne (Latarnika H. Sienkiewicza – 27 razy w ciągu roku szkolnego) i bajki (Tytus, Romek i A’Tomek H.J. Chmielewskiego – 30 razy). Najbardziej znane badanym były bajki (bajkę o Kopciuszku znało 89% badanych); nie wszystkie wypożyczane książki podobały się uczniom (Jak to z lnem było M. Konopnickiej znała ponad połowa badanych, książka podobała się dziewięciu badanym). Najbardziej popularnymi autorami byli J. Brzechwa (16 pozycji w ciągu roku), C. Janczarski, A. Świrszczyńska, H. Januszewska, M. Konopnicka, J. Porazińska, A. Szklarski, J. Tuwim, K. Makuszyński. 49 badanych lubiło chodzić do biblioteki ze względu na miłe panie. 58% badanych uczestniczyło w konkursie czytelniczym, 52% w lekcjach bibliotecznych, 37% w konkursie recytatorskim. Stwierdzono, że biblioteka dobrze i sprawnie wywiązuje się ze swoich zadań. Książka w środowisku rodzinnym badanych cieszyła się małą popularnością, tylko połowa rodziców czytała książki; w 21 rodzinach w ogóle nie kupowano książek, najczęściej z powodu złej sytuacji materialnej. W domu dzieci miały niewiele książek, przeważnie komiksy, bajki, książki przygodowe i obyczajowe; najrzadziej wymieniano słowniki, encyklopedie, książki historyczne. Książki w wolnych chwilach czytało 20% badanych, nie cieszyły się takim powodzeniem jak telewizja czy radio. Stwierdzono, że rodzice przywiązują małą wagę do czytelnictwa dzieci; należałoby częściej wychodzić z propozycjami dla rodziców mającymi na celu uświadomienie roli książki w życiu człowieka, grono pedagogiczne powinno na lekcjach i innych zajęciach podkreślać rolę książki i zachęcać do jej czytania ze względu na ważną rolę czytelnictwa w rewalidacji upośledzonych umysłowo. Wśród badanych było sześciu upośledzonych w stopniu umiarkowanym, którzy czytali niewiele lub wcale, co nieznacznie obniżyło wyniki czytelnictwa. Uczniom tym należałoby zorganizować specjalne zajęcia z propagowania książki i czytelnictwa. Zastrzeżono, że wyniki badania w jednej szkole nie mogą służyć do wyciągania ogólnych wniosków.