Celem badania był opis przejawów i rozmiarów niedostosowania społecznego uczniów klas początkowych w aglomeracji łódzkiej. Badaniem objęto 600 uczniów, w tym po 100 dziewcząt i 100 chłopców z klasy pierwszej, drugiej i trzeciej. Wykorzystano Skalę Nieprzystosowania Społecznego. Badanie wykazało, że 1,8% dziewcząt i 17,33% chłopców przejawiało niedostosowanie rodzinne w stopniu wysokim. Zaobserwowano, że różnica istotna statystycznie wystąpiła u chłopców z klasy pierwszej i drugiej – w tym wypadku na ich niekorzyść. Co za tym idzie – dziewczynki z klas trzecich reprezentują podobny poziom niedostosowania jak chłopcy. 14,33% dziewcząt i 29,67% chłopców wykazywało przejawy niedostosowania rówieśniczego. Podobnie jak w przypadku niedostosowania rodzinnego – różnice istotne statystycznie na niekorzyść chłopców wystąpiły w klasie drugiej i pierwszej. 9,67% chłopców i 3,67% dziewcząt przejawiało nieprzystosowanie szkolne. Podobnie różnice statystycznie istotne stwierdzono u chłopców w klasie pierwszej i drugiej. A zatem – jak w poprzednich przypadkach – zacierają się różnice w nieprzystosowaniu między chłopcami i dziewczynkami z klas trzecich. Chłopcy w trzech klasach początkowych reprezentowali przeciętny poziom nieprzystosowania szkolnego, dziewczynki zaś tylko w klasie trzeciej. U 7,67% chłopców i 3% dziewczynek zaobserwowano wysoki stopień zachowań antyspołecznych. U 16,37% chłopców i 9,67% dziewcząt stwierdzono wysoki poziom kumulacji czynników biopsychicznych, które mogą wpłynąć na rozwój nieprzystosowania społecznego.