Badanie miało na celu określenie rozmiarów ryzyka dysleksji u uczniów rozpoczynających naukę szkolną, przejawów specyficznych trudności szkolnych tych dzieci oraz różnic związanych z płcią w zakresie zjawiska dysleksji. W badaniu wykorzystano technikę wywiadu z wychowawcą klasy oraz Skalę Ryzyka Dysleksji (SRD) autorstwa Marty Bogdanowicz. Badaniem objęto 60 dzieci siedmioletnich z losowo dobranych łódzkich szkół podstawowych. Wyniki badania pozwoliły stwierdzić istotne różnice ryzyka między płciami w zakresie różnych symptomów dysleksji. Dziewczęta okazały się częściej niż chłopcy zagrożone w zakresie wysokiego ryzyka zaburzeń motoryki dużej (dz – 13,3%, ch – 3,3%), wysokiego ryzyka zaburzeń percepcji wzrokowej (dz – 13,3%, ch – 10%) oraz wysokiego ryzyka zaburzeń uwagi (dz – 13,3%, ch – 10%). Z kolei chłopcy częściej zagrożeni byli w zakresie wysokiego ryzyka zaburzeń motoryki małej (ch – 23,3%, dz – 10%), wysokiego ryzyka zaburzeń językowych związanych z percepcją (ch – 6,7%, dz – 3,3%), ryzyka zaburzeń językowych – ekspresji (ch – 16,7%, dz – 6,7%) oraz umiarkowanego ryzyka zaburzeń uwagi (ch – 66,7%, dz – 23,3%). Ogólnie rzecz biorąc, badane dzieci prezentowały najczęściej brak zaburzeń związanych z motoryką małą i dużą oraz zaburzeń funkcji językowych związanych z percepcją. Wartości wskaźnika zaburzeń percepcji wzrokowej rozłożyły się mniej więcej równo między brak zagrożenia, pogranicze zagrożenia i zagrożenie umiarkowane. Z kolei w zakresie zaburzeń funkcji językowych związanych z ekspresją i zaburzeń uwagi najczęściej ogół badanych prezentował umiarkowany poziom zagrożenia lub w przypadku dziewcząt – umiarkowany poziom i brak zagrożenia.