Przedmiotem badania były opinie studentek drugiego roku Wydziału Pielęgniarskiego Collegium Medicum UJ w Krakowie (N = 32) na temat realizowanego tam programu ćwiczeń z podstaw psychoterapii. Program ten miał na celu: pogłębienie świadomości własnych zachowań i emocji oraz ich wpływu na kontakt pielęgniarki z pacjentem; rozwijanie umiejętności nawiązywania i podtrzymywania kontaktu emocjonalnego z pacjentem; rozwijanie umiejętności stosowania wybranych technik psychoterapii wspierającej; doskonalenie umiejętności elastycznego korzystania z wymienionych technik stosownie do potrzeb i sytuacji pacjenta związanej z chorobą. Szkolenie objęło 30 godzin ćwiczeń podzielonych na sześć pięciogodzinnych bloków ćwiczeniowych, z których każdy zawierał część seminaryjną (omówienie wybranych fragmentów tekstów ze studentami) i warsztatową (wykorzystanie przez studentów świeżo nabytych wiadomości przy rozwiązywaniu specjalnie zaaranżowanych zadań interpersonalnych, czyli uczenie się eksperymentalne w oparciu o własne doświadczenie). Kwestionariusz przedstawiony respondentkom składał się z pytania otwartego: Co dały Ci ćwiczenia z podstaw psychoterapii, a czego Ci w nich zabrakło? Do najczęściej wymienianych przez studentki umiejętności, które w wyniku uczestnictwa w ćwiczeniach uległy ich zdaniem poprawie, należały: kontakty z ludźmi w ogóle (18 badanych), rozumienie innych (14), kontakty z pacjentami (14), rozumienie siebie (12), postrzeganie własnych emocji (12), świadomość własnej roli w kontakcie z pacjentami (10). Wzrost empatii i umiejętności rozwiązywania konfliktów wskazało odpowiednio dziewięć i osiem osób. Nieliczne badane dostrzegły zwiększenie się poczucia kompetencji w kontaktach z pacjentami (4) czy ludźmi w ogóle (7). Tylko jedna osoba wymieniła polepszenie się kontroli własnych emocji. Z kolei do najważniejszych zarzutów wobec programu wymienianych przez studentki należały: niedostateczna liczba godzin przewidziana na zajęcia (18) oraz uczucie nieautentyczności towarzyszące odgrywaniu roli (11). Ten ostatni zarzut, istotny z punktu widzenia metody prowadzenia zajęć, można było uzasadnić oporem przed publicznym przedstawianiem siebie, wypływającym z braku poczucia bezpieczeństwa (indywidualnego i grupowego), które to poczucie zależne jest od składu grupy studenckiej. Pozostałe wymienione przez badane wady zajęć to: niedostateczny trening w zakresie technik psychoterapeutycznych (6), niedostateczny trening w zakresie kontaktu interpersonalnego (6), niekorzystna pora odbywania się zajęć (6). 5 osób wymieniło niedostateczny trening w zakresie rozwiązywania problemów bezpośrednio związanych z pielęgniarstwem, 4 – emocjonalne napięcie pojawiające się podczas zajęć, 3 – brak treningu umiejętności prowadzonego w naturalnych warunkach. Pojedyncze osoby dostrzegały wadę zajęć w administracyjnym podziale na grupy studenckie odbywające zajęcia, niedostatecznym treningu w zakresie rozwiązywania problemów pojawiających się w zespole terapeutycznym czy braku gotowych rozwiązań ze strony prowadzących zajęcia.