Celem badania była ocena skuteczności programu profilaktycznego NOE i jego wersji DOM. Wykorzystano schemat z grupą eksperymentalną i porównawczą oraz pre- i posttestem. Grupę eksperymentalną stanowiło wybranych losowo 10 klas siódmych i ósmych, objętych realizacją studialną z Warszawy-Bemowa (po trzy klasy z oddziału; program NOE) i Wołomina (po dwie klasy; DOM), grupę porównawczą – 10 klas z odpowiednio dobranych szkół na Bemowie i w Wołominie. W preteście i postteście uczestniczyło 418 osób, 208 w szkołach eksperymentalnych i 210 w porównawczych; z Bemowa było 123 osób w grupie E i 149 w P, z Wołomina 85 i 61. Zastosowano ankietę opartą na istniejących narzędziach, opracowanych przez członków zespołu „Pro-M” z IPiN; pytania dotyczyły spożycia alkoholu przez młodzież, intencji co do picia w przyszłości i reakcji na zachęcanie, stereotypowych poglądów proalkoholowych, namawiania innych do picia lub bycia namawianym, wiedzy o mechanizmach uzależnienia, postaw sprzyjających koalkoholizmowi, zdolności do nazwania problemu alkoholowego we własnej rodzinie, korzystania z pomocy innych, gdy są takie problemy. Przeprowadzono także wywiady dotyczące skuteczności programów w funkcji impulsu pobudzającego środowisko lokalne. Stwierdzono, że w grupie eksperymentalnej zaszła istotna pozytywna zmiana w zakresie stereotypowych poglądów proalkoholowych, wiedzy o uzależnieniu, postaw sprzyjających koalkoholizmowi, deklarowanego istnienia problemu alkoholowego w rodzinie; istotne pogorszenie nastąpiło w zakresie zachęcania do picia alkoholu – stwierdzono, że oddziaływanie profilaktyczne mogło skłaniać do przekornych odpowiedzi lub spowodować wyostrzenie uwagi na sytuacje związane z presją, poszerzenie gamy sytuacji uznawanych za zachęcanie lub namawianie. Stwierdzono, że obie wersje programu podobnie wpływają na młodzież; odnotowano jednak, że program NOE powodował wzrost liczby deklarujących, że zachęcali innych lub byli zachęcani do picia, po programie DOM efekt ten nie wystąpił, zmniejszyło się zaś występowanie poglądów sprzyjających koalkoholizmowi. Zaobserwowano, że brak istotnych efektów w Wołominie może wynikać z liczebności próby. Poziom klas nie miał istotnego wpływu, tylko w pytaniu o intencje stwierdzono różnicę na korzyść klas siódmych. W kilku pytaniach odnotowano wpływ efektu płci (zawsze poprawa u chłopców i pogorszenie u dziewcząt). W kilku wymiarach istniały różnice między młodzieżą pijącą i niepijącą (ci, którzy nie pili alkoholu co najmniej trzy miesiące; program wywoływał poprawę u niepijących, pogorszenie u pijących). Zauważono, że w szkole w Wołominie realizacja studialna programu była istotnym impulsem, rozbudzającym inicjatywę szkoły w kierunku działań profilaktycznych; na Bemowie środowisko lokalne zostało słabiej zaktywizowane.