Celem badania było ukazanie aktualnego stanu i potrzeb wychowania ekologicznego w procesie kształcenia naukowego, diagnoza poglądów, opinii i aktywności nauczycieli akademickich w zakresie ochrony środowiska. Badanie przeprowadzono w ramach projektu poświęconego modelowej koncepcji kształcenia nauczycieli w ramach programu TEMPUS – Project Training for Environmental Protection (JEP 4656 – 92/1). Badaniem objęto 402 osoby (222 mężczyzn, 180 kobiet), 60 profesorów i doktorów habilitowanych, 117 doktorów i starszych wykładowców ze stopniem doktora, 225 asystentów. Pytania dotyczyły: oceny wiadomości i umiejętności z zakresu ochrony środowiska, swoich własnych i studentów; propozycji rozwiązań pedagogicznych w kierunku wzmocnienia kształcenia nauczycieli w zakresie ekologii; dotychczasowej roli w realizacji treści z zakresu ochrony środowiska w kształceniu studentów; poglądów na potrzebę kształcenia i dokształcania nauczycieli akademickich. 75% badanych (54,5% mężczyzn i 45,5% kobiet) nie było dotychczas zaangażowanych w organizacjach związanych z ochroną środowiska; 24,6% przejawiało różny stopień zaangażowania (59,2% mężczyzn i 40% kobiet). 52,7% uznało wiadomości i umiejętności studentów za niewystarczające, 42,7% za pozytywne (46,2% za wystarczające, nieliczni za dobre i bardzo dobre); 75% określiło wiadomości własne jako wystarczające i dobre, 26 osób jako bardzo dobre i wyróżniające. 52,2% uznało za niewystarczające kształcenie nauczycieli w tym zakresie, pozostali ocenili kształcenie pozytywnie, w większości jako wystarczające i dobre. Poglądy na możliwości włączenia treści z zakresu ochrony środowiska do przedmiotów nauczania były następujące: 83,1% badanych (53% mężczyzn i 47% kobiet) uważało, że powinien temu służyć oddzielny przedmiot; wymieniono także 22 przedmioty, w których treści te mogłyby występować, 47,3% wskazało biologię, 42,3% chemię, 40,7% geografię, 29,3% technologię, 24,9% fizykę, 4,9% pedagogikę; niemal w ogóle nie dostrzegano takich możliwości w przedmiotach humanistycznych. 67 osób na swoich zajęciach omawiało treści z zakresu ochrony środowiska; skupiały się one na 15 tematach, najczęściej: wpływ przemysłu na środowisko naturalne człowieka (18 osób), człowiek jako czynnik zaburzający środowisko naturalne (15), zatrucie środowiska przyczyną chorób (11), wykorzystanie techniki w ochronie środowiska (10). Badani wymienili 10 środków dydaktycznych, którymi się przy tym posługiwali, najczęściej filmy i wideo (52 osoby), obrazy, plansze, makiety (18), przezrocza (17), zajęcia terenowe, wycieczki (10 osób); ponadto czasopisma, laboratorium, foliogramy, wykresy. 10,6% badanych wyraziło możliwość napisania artykułu na tematy ekologiczne, ich treść skupiła się na dziewięciu tematach, głównie: wpływ zanieczyszczeń na środowisko człowieka (12 osób), wpływ zanieczyszczeń na zdrowie dziecka (osiem wskazań), sposoby prezentacji uczniom zagrożeń biosfery (cztery wskazania). W dokształcaniu się w problematyce ekologicznej brało udział 15,2% badanych. 28,1% zgłosiło propozycje form takich zajęć, najczęściej wykład (42 osoby), seminaria (22), wycieczki (18), filmy (17), konferencje (14), literatura (12), ponadto zajęcia fakultatywne, kursy, laboratoria, dyskusje. Osobiste zainteresowanie dokształcaniem wyraziło 61,7% badanych, propozycje pożądanych tematów zgłosiło 24,5%, najczęściej skupiały się na pięciu zakresach: ochrona przyrody i środowiska (32 osoby), konsekwencje społeczne degradacji środowiska naturalnego (18), zanieczyszczenie środowiska (17), zdrowa żywność (11), miejsce człowieka we współczesnym świecie pełnym zagrożeń (dziewięć wskazań). Uznano, że propozycje tematów i form zajęć mogą stanowić podstawę do opracowania koncepcji aktywizacji nauczycieli w zakresie kształcenia ekologicznego. Na podkreślenie zasługuje fakt, że w uczelniach pracują dwie kategorie pracowników – aktywni i zainteresowani problematyką ekologiczną oraz niemal całkowicie obojętni (najczęściej specjaliści nauk humanistycznych).