Badanie miało na celu weryfikację realności wyłaniającej się koncepcji przedsiębiorczości intelektualnej jako nowego typu orientacji i zachowań korespondujących ze społeczeństwem opartym na wiedzy i informacji w Polsce końca XX wieku. Przeprowadzono 586 wywiadów w oparciu o kwestionariusz własnej konstrukcji z przedsiębiorcami dobranymi wyłącznie ze względu na kryterium dostępności (z Warszawy, Ostrołęki i okolic). Ostatecznie uwzględniono 359 wywiadów, w tym 282 z mężczyznami i 77 z kobietami. Wiek badanych mieścił się w przedziale 21-67 lat. Struktura wykształcenia badanych wyglądała następująco: doktorat – trzy osoby, MBA – jedna, wyższe – 147, wyższe w toku – cztery, pomaturalne – 26, średnie – 149, zawodowe – 28, podstawowe – jedna. Badani posiadali następujące typy przedsiębiorstw: sp. komandytowa (jedna), sp. z o.o. (61), sp. cywilna (99), sp. akcyjna (dziewięć), przedsiębiorstwo osoby fizycznej (189), przedsiębiorca mobilny (183). Przedsiębiorców podzielono na trzy kategorie odpowiadające trzem modelom przedsiębiorczości: small business (SB), przedsiębiorca (P), przedsiębiorca intelektualny (PI). Modele te scharakteryzowano na czterech płaszczyznach: wiodącej motywacji, postrzeganych barier działania, sposobu zdobywania wiedzy oraz siły i trwałości więzi z otoczeniem. Analiza wypowiedzi badanych oraz informacji zawartych w metryczkach umożliwiła zaliczenie poszczególnych osób do jednej z tych kategorii, zależnie od rozpatrywanej płaszczyzny (tzn. jeden respondent mógł zostać jednocześnie zaliczony np. do SB pod względem motywacji i postrzeganych barier działania oraz do P pod względem sposobu zdobywania wiedzy i więzi z otoczeniem), przy czym wywiady oraz metryczka często nie dostarczały spójnych danych. W wyniku tego sporządzono następujące zestawienie liczebności badanych kwalifikujących się do danej kategorii: wiodąca motywacja: SB – motywacja ekonomiczna, nakierowana wyłącznie na wartości materialne (141 osób zgodnie z odpowiedziami w wywiadach, 88 zgodnie z informacjami zawartymi w metryczce); P – motywacja ekonomiczna nakierowana na wartości materialne, niezależność i rozwój przedsiębiorstwa (odpowiednio 170, 101); PI – realizacja idei dla osiągnięcia korzyści materialnych i satysfakcji (48, dziewięć). Postrzegane bariery działania: SB – konkurencja i ograniczone zasoby materialne, brak próby ich przezwyciężenia (235, 123); P – zasoby materialne i ograniczenia prawno-administracyjne, próby przezwyciężenia bariery materialnej (81, 55); PI – brak zrozumienia idei ze strony partnerów i współpracowników (43, siedem). Sposób zdobywania wiedzy: SB – uczenie się oparte na pojedynczej pętli, imitacja i podpatrywanie, zdobywanie wiedzy powszechnie odstępnej (154, 97); P – uczenie się oparte na podwójnej pętli, eksperymentowanie, stałe aktualizowanie posiadanej wiedzy specjalistycznej (183, 112); PI – uczenie się ponad pętlami, tworzenie nowych stanów rzeczy poprzez kojarzenie różnych idei, eksperymentowanie w wielu dziedzinach, stałe aktualizowanie i poszerzanie wiedzy z różnych dziedzin (22, pięć). Siła i trwałość więzi z otoczeniem: SB – silne i trwałe powiązanie z bezpośrednim otoczeniem, niedopuszczanie możliwości zmiany prowadzonej działalności ani zmiany w jej ramach (245, 132); P – silne i nietrwałe powiązania z bezpośrednim otoczeniem, prowadzenie licznych przedsięwzięć, z którymi przedsiębiorca jest silnie powiązany do momentu, aż staną się dla niego nieatrakcyjne (92, 62); PI – początkowo słabe i nietrwałe powiązania z bezpośrednim otoczeniem, siła i trwałość zaczynają rosnąć w chwili skompletowania kompetentnego zespołu i wzrostu zaangażowania (22, cztery). Ostatecznie liczba przedsiębiorców intelektualnych okazała się różna zależnie od rygoryzmu w stosowaniu przyjętych kryteriów przedsiębiorczości intelektualnej – na podstawie danych metryczkowych wśród badanych znalazło się 18 przedsiębiorców intelektualnych, po uwzględnieniu poszczególnych płaszczyzn analizy liczba ta malała do dziewięciu, siedmiu, pięciu albo czterech. Jeden przedsiębiorca spełniał wszystkie przyjęte w badaniu kryteria przedsiębiorczości intelektualnej. Dla wspomnianych powyżej 18 badanych z grupy PI do najważniejszych rodzajów wiodącej motywacji należały pasja, pieniądze, samorealizacja i niezależność. Z kolei najczęściej wskazywaną barierą działania była konkurencja. Badani ci zdobywali wiedzę poprzez obserwację otoczenia, szkolenia, rozmowy z ludźmi z branży i literaturę fachową. Więzi z bezpośrednim otoczeniem były w ich przypadku na ogół silne i trwałe.