Przedmiotem badania były postawy rodziców uczniów ze szkół podstawowych w zakresie wychowania dzieci. Badanie objęło rodziców uczniów klas czwartych i ósmych. Pierwsza część ankiety wymagała od badanych wybrania najbardziej adekwatnego opisu roli matki/ojca; druga cześć wymagała określenia rodzicielskiej umiejętności obserwowania własnego dziecka oraz stosunku badanych do własnych rodziców; trzecia część miała za zadanie określić zdolność badanych do autorefleksji. Niektóre z umieszczonych w ankiecie pytań nawiązywały do poglądów Janusza Korczaka. Analiza pierwszej części ankiety ujawniła, że: 1) badanym nie było obce uczucie niepewności co do słuszności ich reakcji na niewłaściwe zachowania dziecka; 2) respondenci zdawali sobie sprawę z ważności kształtowania dziecięcego charakteru; 3) rodzice pozytywnie ocenili przydatność literatury o wychowaniu w rodzinie; 4) ankietowani posiadali bardzo niewielką wiedzą o Korczaku jako wychowawcy. Na podstawie materiału zgromadzonego w drugiej części ankiety wykazano, że: 1) większość badanych uznała, że to na nich spoczywała odpowiedzialność za wychowanie dziecka; 2) większość wymieniała swoje zalety, nie wady, jako efekt wychowania ich rodziców; 3) badani nie opanowali umiejętności obserwowania własnego dziecka; 4) metoda wychowawcza Korczaka spotkała się z akceptacją badanych. Trzecia część ankiety ujawniła, że około 1/5 badanych nie przywiązywało wagi do świadomego wychowywania dziecka, a ankieta nie wywarła na nich żadnego wpływu. Nieco ponad połowa zgodziła się jednak, że najważniejsze jest uświadomienie sobie, iż wychowanie dziecka jest najważniejszym zadaniem w życiu rodziców – pytanie to najpełniej wyrażało przekaz Korczaka na temat wychowania.