Przedmiotem badania był wpływ treści programowych nauczania dla klas I–III na powstawanie trudności w nauce. Badaniem objęto 200 uczniów (dobranych losowo) klas II–III ze szkół podstawowych w województwie kieleckim. Szczegółowym badaniom poddano 92 osoby, u których stwierdzono trudności w nauce. Posłużono się metodą sondażu diagnostycznego. Dane empiryczne zebrano dzięki: analizie dokumentów, badaniom testowym, wywiadowi kwestionariuszowemu (do określenia sposobu zachowania dziecka podczas lekcji i po nich, a także do określenia poziomu trudności szkolnych ucznia). W trakcie badań wykorzystano następujące narzędzia badawcze: test słownikowy K. Czarneckiego, arkusz obserwacyjny dziecka z trudnościami szkolnymi, arkusz zachowania się ucznia (B. Markowskiej). Na podstawie zebranego materiału stwierdzono, że trudności uczniów w nauce dotyczą: edukacji polonistycznej, matematycznej, przyrodniczo-społecznej i plastycznej. Trudności te wynikają głównie z nieumiejętnego komunikowania się (werbalnego i niewerbalnego) nauczyciela, który zaniedbuje często komunikatywność i wyrazistość wypowiedzi, nie stara się o różnicowanie intonacji, robienie pauz, ekspresyjność. Nauczyciele nie potrafią wydobywać z programu nauczania najważniejszych zagadnień, koncentrują się na mało istotnych. Najwięcej problemów sprawiały uczniom język polski i matematyka. Z opanowaniem materiału z języka polskiego miało problem 15 drugoklasistów i dziesięciu trzecioklasistów, z matematyki – 14 drugoklasistów i 25 trzecioklasistów. Plastyka sprawiała kłopoty trzem drugoklasistom. Jeden uczeń z klasy drugiej i jeden z trzeciej miał kłopoty z językiem polskim, matematyką i plastyką. Pięciu pierwszoklasistów i jeden trzecioklasista nie radzili sobie z edukacją przyrodniczo-społeczną. 8% uczniów z klas drugich czytało w wolnym tempie, u 5% stwierdzono brak płynności w czytaniu, 4,5% zniekształcało czytanie, 4% opuszczało sylaby i przestawiało litery. Uczniowie mieli także kłopoty z formułowaniem ustnych wypowiedzi. 30 osób niechętnie wypowiadało się podczas lekcji, u 35 zauważono ubogie słownictwo, 17 wysławiało się w niepoprawny sposób, 22 uczniów nieprawidłowo budowało zdania. 18 badanych cechowało ubóstwo treści wypowiedzi. 54 uczniów (23 z klasy drugiej i 31 z klasy trzeciej) miało problem z rozwiązywaniem zadań z treścią. W zakresie edukacji plastycznej zauważono, że dziewięciu uczniów z trudnościami niechętnie rysuje, ośmiu nie potrafiło prawidłowo rozmieścić rysunku, sześciu nie zachowywało proporcji, czterech miało trudności z doborem barw. Na podstawie wyników badania sformułowano następujące wnioski: trudności szkolne wśród drugoklasistów i trzecioklasistów występują w zbliżonych proporcjach; więcej uczniów z klasy trzeciej niż drugiej miało kłopoty z opanowaniem treści jednej ścieżki; edukacja polonistyczna i matematyczna sprawiają najwięcej trudności uczniom klas drugich i trzecich; wśród przyczyn powodujących trudności w nauce były: pogorszenie stanu zdrowia, niesystematyczna praca ucznia, zmiana warunków życia dziecka (np. konflikt rodziców), słabsze niż przeciętne uzdolnienia, nierównomierny rozwój i in.