Celem badania było określenie zjawiska przemocy wobec dzieci umieszczonych w domach dziecka. Do zebrania materiału badawczego posłużono się techniką CAPI oraz Kwestionariusza Wiktymizacji Młodzieży (The Juvenile Victimization Questionnaire) autorstwa Sherry L. Hamby i Dawida Finkelhora. Próba liczyła 241 dziewcząt oraz 254 chłopców w wieku 15-18 lat – wychowanków 39 domów dziecka z całej Polski. Dobór placówek do badania miał charakter celowo-warstwowy. Młodzież opisywała formy przemocy fizycznej (kradzież, rozbój, napad) i psychicznej (ataki werbalne, znęcanie się, nękanie, poniżanie) w placówkach opiekuńczych zarówno ze strony rówieśników, jak i osób dorosłych. Dodatkowo respondenci zostali poproszeni o wskazanie miejsc/osób, u których mogą szukać pomocy. W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że w opinii wychowanków najczęściej występującymi wśród ich rówieśników formami wiktymizacji były kradzieże oraz przemoc rówieśnicza. Wykazano, że 17% respondentów deklarowało znajomość z przynajmniej jedną osobą, która w roku poprzedzającym badanie była zmuszana do uprawiania seksu (zgodnie z udzielonymi odpowiedziami co dziesiąty badany był bezpośrednim świadkiem takiej sytuacji). Okazało się również, że ponad połowa wychowanków w ciągu ostatniego roku doznała przemocy werbalnej, a niemal jedna trzecia doświadczyła przemocy fizycznej ze strony osób dorosłych. Jednocześnie ustalono, że większość ankietowanych pozytywnie oceniła możliwość uzyskania pomocy w problemowych sytuacjach życiowych.