Celem badania było ustalenie miejsca literatury pedagogicznej w całokształcie czytelnictwa nauczycieli klas początkowych. Badaniem objęto 600 nauczycieli klas I-III z województw: bielskiego, częstochowskiego, katowickiego, kieleckiego, opolskiego, piotrkowskiego; zapytano ich o najczęściej czytane książki. 60% wypowiedzi wskazywało na czytelnictwo literatury pedagogicznej, 53,4% – literatury pięknej, 32,3% – literatury popularnonaukowej i naukowej; stwierdzono, że dominacja pozycji o treści metodycznej i pedagogicznej może świadczyć o prawidłowym rozumieniu obowiązków zawodowych. Kobiety najczęściej czytały literaturę pedagogiczną (64%), następnie piękną (62,7%), popularnonaukową i naukową (27,9%); mężczyźni – pedagogiczną (49,6%), popularnonaukową (48,8%), polityczno-społeczną (31,6%). Stwierdzono, że wykształcenie determinuje zainteresowania czytelnicze. Przeciętna liczba książek przeczytanych przez badanych w ciągu ostatnich 12 miesięcy wynosiła 3,6. Głównie czytali nauczyciele studiujący, w większości lektury obowiązkowe. Najczęściej czytano pozycje: C. Kupisiewicz, Podstawy dydaktyki ogólnej i Niepowodzenia dydaktyczne; R. Więckowski, Elementy systemu nauczania początkowego; T. Wróbel, Współczesne tendencje w nauczaniu początkowym; J. Galant Praca wychowawcza w klasach I-III; M. Lelonek, T. Wróbel, Praca nauczyciela i ucznia w klasach 1-3; W. Hemmerling, Zabawy w nauczaniu początkowym; H. Moroz, Zabawy i gry dydaktyczne; J. Półturzycki, Lekcja w szkole współczesnej. Stwierdzono, że poczytność tych pozycji wynika z ich obecności w spisie lektur obowiązkowych; poza tym stanowią one pomoc w realizacji celów i zadań szkoły; pozycje te wymieniali najczęściej nauczyciele dokształcający się z wykształceniem średnim oraz po studium nauczycielskim. Wśród czasopism najczęściej czytano tytuły przedmiotowo-metodyczne (Biologia w Szkole, Wychowanie Techniczne w Szkole; 61,2%), specjalistyczno-pedagogiczne (Życie Szkoły, Wychowanie w Przedszkolu; 52,8%), ogólnopedagogiczne (Głos Nauczycielski, Nowa Szkoła, Kwartalnik Pedagogiczny, Edukacja; 40,5%); 15,6% badanych nie czytało w ogóle. Najczęściej czytana literatura z dziedziny edukacji dotyczyła treści z zakresu dydaktyki, problemów metodycznych, nowatorstwa pedagogicznego, przyczyn trudności i niepowodzenia w nauczaniu matematyki, współpracy rodziny ze szkołą, gier i zabaw dydaktycznych. Wyróżniono następujące opinie respondentów: czytane treści są pomocne w pracy szkolnej, pozwalają łączyć teorię z praktyką, usprawniają proces dydaktyczno-wychowawczy, umożliwiają zdobycie lub rozszerzenie wiedzy. Na lekturę książek pedagogicznych badani przeznaczali 1/3 czasu poświęcanego na czytelnictwo; w czasie wolnym zajmowało ono 5,8 godz. (czynności i prace domowe 28,2 godz., rozrywki kulturalne 8,9 godz.). Najwięcej badani czytali w domu (90,1%), w bibliotekach, czytelniach (7,7%), w innych miejscach – dojazdy, „okienka” (2,2%). Korzystali z następujących źródeł informacji: czasopisma (59,6%), biblioteki szkolne (38,5%), księgarnie (34,9%), konferencje, narady (27,8%), znajomi (23,1%). Najczęściej wypożyczano książki z biblioteki pedagogicznej (32,2%) lub uczelnianej (17,6%), publicznej (14,8%), szkolnej (10%), kupowano (15%), pożyczano od znajomych (7,4%); większość badanych najczęściej korzystała z co najmniej trzech źródeł. 33,8% miało domowe księgozbiory do 50 woluminów, a 1,6% deklarowało, że ich nie posiada; 85% nie kupowało książek. Wyniki uznano za budzące niepokój; sformułowano postulaty działań mogących poprawić stan czytelnictwa nauczycieli klas I-III: organizowanie w radach pedagogicznych i zespołach samokształceniowych dyskusji na temat aktualnych książek i czasopism, organizowanie lekcji z zastosowaniem przykładów koncepcji zawartych w książkach, stworzenie informacji o nowościach wydawniczych, wprowadzenie sprzedaży ratalnej książek, egzekwowanie znajomości literatury fachowej przez dyrektorów na rozmowach pohospitacyjnych.