Celem badania była odpowiedźna pytanie, czy brak ojca w rodzinie oraz styl wychowania stosowany wobec dziecka w rodzinie niepełnej warunkują jego przystosowanie do środowiska szkolnego. Badaniem objęto dzieci z przedszkoli w województwie katowickim, 30 dzieci wychowywanych przez samotne matki tworzyło grupę eksperymentalną, 20 z rodzin pełnych – kontrolną. Zastosowano Kwestionariusz CBI Zachowania się Dziecka w Przedszkolu i Szkole E.S. Schaefera i M. Aronson (polska wersja w opracowaniu J. Rembowskiego) oraz Test Stylu Wychowania E. Littmanna i E. Kasielke (tłum. Z. Marten). Kwestionariusz CBI wypełniali nauczyciele przedszkolni, Test Stylu – rodzice. Stwierdzono, że dzieci z obu grup różniły się poziomem przystosowania. W grupie eksperymentalnej 9 było dobrze przystosowanych, 13 nie sprawiało istotnych trudności, 6 miało podkliniczne zaburzenia, 2 wykazywało kliniczne zaburzenia. W grupie kontrolnej jedno dziecko uznano za klinicznie zaburzone, 7 za podklinicznie zaburzone, 6 za niesprawiające istotnych trudności, 6 za dobrze przystosowane. Różnica w poziomie przystosowania była istotna statystycznie. W zakresie skal odzwierciedlających jawne zachowanie dzieci z grupy eksperymentalnej uzyskały mniejszą liczbę punktów w skali odsuwanie się oraz roztargnienie. W grupie eksperymentalnej u 19 osób odnotowano autokratyczny styl wychowania, u 11 styl łagodny; w kontrolnej odpowiednio 10 i 10; uzyskane różnice okazały się nieistotne statystycznie.