Celem badania było uzyskanie informacji o rodzajach używanych przez polską młodzież wziewnych substancji odurzających, przyczynach sięgania po te środki oraz charakterystyka socjodemograficzna. Wykorzystano kwestionariusz zawierający pytania dotyczące wieku, płci, miejsca zamieszkania, problemów wychowawczych i problemów w nauce, statusu społecznego i materialnego rodziców, przyczyn wąchania, wieku inicjacji wąchania, stażu wąchania, intensywności wąchania, palenia tytoniu, picia alkoholu. Badaniem objęto osoby przebywające w ośrodkach rehabilitacyjno-readaptacyjnych Towarzystwa Zapobiegania Narkomanii w Brzezince i Wólce Przybojewskiej oraz w ośrodkach Monaru w Gdańsku i Łodzi, wyłączono osoby używające innych substancji psychoaktywnych z wyjątkiem tytoniu i alkoholu. Przebadano 102 osoby w wieku 12-30 lat (średnia wieku 15,8); 94 chłopców i osiem dziewcząt. 34 osoby nie przekroczyły 15. roku życia, 42 miały 15-17 lat, 26 osób 17-20 lat. 50 badanych mieszkało w miastach powyżej 100 tys. mieszkańców, 35 w miastach 20-100 tys., 17 w miastach do 20 tys. 71 uczęszczało do szkoły podstawowej, 21 do ponadpodstawowej, dwóch pracowało, ośmiu nie uczyło się ani nie pracowało. 83 w przeszłości powtarzało klasy, w tym 51 dwa lub więcej razy. 45 badanych mieszkało na stałe z obojgiem rodziców, 42 z jednym, 15 w domu dziecka; 2/3 badanych określiło, że pożycie rodziców było konfliktowe. 24 osób miało złe warunki mieszkaniowe, 50 średnie, 17 dobre; warunki wychowawcze odpowiednio 12, 39 i 40. Wykształcenie podstawowe miało 30 matek, zawodowe 40, średnie 29, półwyższe lub wyższe trzy; u ojców odpowiednio 34, 52, 12, czterech. 62 matki i 80 ojców pracowało fizycznie, 31 i 13 umysłowo. 1/2 ojców i 1/5 matek nadużywało alkoholu lub było uzależnionych. 29 ojców i trzy matki miało za sobą pobyty w więzieniu. Tylko 11 badanych nie miało problemów z nauką w szkole, u 20 problemy zaczęły się przed 10. rokiem życia, u 53 między 10. a 13., u 18 po ukończeniu 13. roku życia; problemy wychowawcze pojawiały się odpowiednio u 19, 63, 19 badanych. Blisko 2/3 miało w przeszłości konflikty z prawem, ucieczki z domu, połowa wielokrotne. Prawie 77% było nałogowymi palaczami, 42% często nadużywało alkoholu. U 46 osób występowały objawy nerwicowe. Najczęstszym środkiem służącym do odurzania się był klej – 52 badanych, następnie klej i rozpuszczalnik organiczny – 39, rozpuszczalnik – 11. Powodem wąchania u 53 osób była ciekawość, u 41 akceptacja grupy, u ośmiu chęć ucieczki od problemów. 43 badanych zaczęło wąchać przed 13. rokiem życia, 53 w wieku 13-16 lat, sześciu powyżej 16.; 34 miało staż wąchania krótszy niż rok, 39 – do dwóch lat, 29 dłuższy niż dwa lata. Większość respondentów przynajmniej raz przedawkowała do utraty przytomności, kilkanaście osób miało za sobą pobyty na oddziale ostrych zatruć lub intensywnej terapii. U połowy badanych czas seansu wąchania nie przekraczał dwóch godzin. Wszyscy zaczynali wąchanie w grupie, potem blisko 2/3 wąchało też samotnie. Ponad 1/3 badanych szybko zaprzestała wąchania (siedem osób) lub wąchała sporadycznie pod presją grupy rówieśniczej; pozostali wąchali kilka razy w tygodniu dla przyjemności (29 osób) lub z potrzeby psychicznej (36). Stwierdzono, że 65 osób było uzależnionych od wziewnych środków odurzających.