Celem badania było określenie, czy obecni nauczyciele polskich szkół są w stanie podjąć się opracowania standardów wymagań wynikających z realizowanych programów, zgodnie z założeniami reformy systemu edukacji. Badaniem objęto 40 nauczycieli szkół gminy Warszawa-Bielany, w tym 15 nauczycieli biologii, 14 geografii, 10 fizyki. Zastosowano kwestionariusz ankiety zawierający 12 pytań, w tym cztery wymagające uzasadnienia i dwa otwarte. Zgodnie ze zgromadzonym materiałem 56% badanych uważało, że program nauczania przyrody powinien być opracowany pod protektoratem MEN, 30% – przez zespół nauczycieli danego rejonu. 65% raczej nie podjęłoby się opracowania programu przyrody, 20% raczej tak. Zdaniem 62,5% badanych, aby zbudować program nauczania, należy znać podstawę programową i standardy osiągnięć, zdaniem 20% standardy osiągnięć i wymagań. 20% uważało, że osiągnięcia uczniów, których pomiar jest pożądany i możliwy w warunkach szkolnych, to standardy wymagań, zdaniem 15% – kompetencje, zdaniem 10% – standardy osiągnięć, zdaniem 50% – wszystkie wymienione. 60% wskazało, że ocena osiągnięć uczniów oparta na standardach wymagań jest raczej oceną obiektywną, 20% wskazało, że raczej nie jest, 12,5% – że na pewno nie jest. 60% raczej nie czuło się przygotowanych do opracowania standardów wymagań, 30% czuło się przygotowanych; nauczyciele przygotowani wskazywali, że pracują długo i wiedzą, czego wymagać, oraz że różnicowaliby wymogi w zależności od możliwości ucznia, sądzili, że pomógłby im kurs pomiaru dydaktycznego; nieprzygotowani uzasadniali to brakiem danych, programów, brakiem wiedzy. Zdaniem 50% przyrody w szkole powinien uczyć nauczyciel biologii, zdaniem 40% – ten, który czuje się najbardziej przygotowany. 55% uznało, że informacje o zreformowanej szkole są zdecydowanie niewystarczające, 40% uznało je za niewystarczające. 30% było zdania, że integrowanie wiedzy raczej wyeliminuje zbędne wiadomości, zdecydowanie zgadzało się z tym 12,5%, przeciwnych było 17,5%, raczej przeciwnych 30%; zgadzający się raczej nie uzasadniali swojego zdania, przeciwnicy argumentowali, że możliwy jest jeszcze większy dopływ informacji wskutek rozwoju nauk. 5% zgadzało się zdecydowanie, że metoda projektu jest możliwa do wprowadzenia w polskich szkołach, 45% zgadzało się, 30% raczej się nie zgadzało, 7,5% było zdecydowanie przeciwnych; argumentowano, że dzieci mają takie same możliwości, ogromną wiedzę i dostęp do informacji; wskazywano, że problemem może być zachęcenie uczniów do korzystania z biblioteki, aktywności w tym zakresie, potrzeba większej ilości czasu, innej organizacji lekcji, zaplecza, publikacji, odpowiedniego przygotowania nauczyciela. 95% badanych czerpało wiedzę o reformie z mediów. Stwierdzono, że nauczyciele nie są przygotowani do wprowadzenia reformy oświaty, nie znają terminologii zastosowanej w podstawach programowych. Wysunięto postulat zapoznania nauczycieli z dokumentem Podstawy programowe…, zorganizowania szkolenia w celu zapoznania z terminologią zastosowaną w projekcie, udostępnienia opracowanych pod protektoratem MEN programów nauczania, przeprowadzenia warsztatów metodycznych, zorganizowania warsztatów na temat nauczania blokowego w klasach IV-VI, publikowania w czasopismach metodycznych informacji o reformie edukacji.