Badanie miało na celu identyfikację najczęstszych usterek występujących w uczniowskich poprawach wypracowań i przyczyn ich występowania. Wypracowania i ich poprawy zebrano w pięciu opolskich gimnazjach, z siedmiu klas pierwszych, w których nauczali różni poloniści. Analiza uczniowskich popraw pozwoliła sformułować następujące wnioski: 1) Żadna z uczniowskich popraw nie obejmowała całego tekstu wypracowania – uwzględniały np. wyłącznie poprawę błędów ortograficznych w formie ośmiokrotnego powtórzenia wyrazów, w których wystąpił błąd. 2) Uczniowie pomijali często błędy zaznaczone w wypracowaniu i na marginesie przez nauczyciela – były to najczęściej błędy interpunkcyjne, ortograficzne (szczególnie przy ich bardzo dużej liczbie), stylowe lub składniowe, rzeczowe (te trzy ostatnie mogły być omijane m.in. ze względu na brak znajomości oznaczeń stosowanych przez nauczycieli oraz brak znajomości znaczeń pojęcia „błąd rzeczowy” itd.). 3) Usterką uczniowskich popraw było częste powtarzanie błędów, szczególnie interpunkcyjnych i rzadziej ortograficznych. 4) Pojawił się także problem popełniania innych błędów w poprawie i w wypracowaniu, w tym przede wszystkim błędów interpunkcyjnych, ortograficznych i gramatycznych. 5) Powszechną wadą uczniowskich popraw była ich fragmentaryczność (wybiórcze traktowanie uwag zawartych w recenzji nauczyciela).