Przedmiotem badania był sposób postrzegania sytuacji lękowych przez dzieci sześcioletnie uczęszczające do przedszkola. Badaniami objęto 25 dzieci w wieku sześciu lat z jednego z przedszkoli zielonogórskich, ich rodziców oraz nauczycielkę. Zastosowano metodę sondażu diagnostycznego oraz indywidualnych przypadków. Posłużono się również techniką ankiety, projekcji, analizy dokumentów oraz obserwacji. Wyniki badania ujawniły, że niemal wszystkie badane dzieci odczuwały od czasu do czasu jakiegoś rodzaju lęki (90%). Respondenci potrafili bardzo dobrze określić, co wzbudzało w nich uczucie lęku, a robili to zawsze przez pryzmat swoich doświadczeń. Istniało dla nich mniej sytuacji lękowych niż dla rodziców i nauczycielki. Strach budziły na ogół postacie z baśni i opowiadań, samotne zasypianie w ciemnym pokoju, burza i błyskawice, filmy i bajki oglądane przez dzieci w telewizji i na kasetach wideo. Rodzice uważali, że ich dzieci boją się burzy, ciemności i błyskawic. Dopiero na drugim miejscu pojawiły się postacie z bajek i opowiadań. Rodzice zauważali też, kiedy lęk dzieci wzbudzały filmy oglądane w telewizji i na wideo. Sami obawiali się większej liczby sytuacji niż dzieci, np. pozostawienia dziecka samego w domu lub na placu zabaw. Badana nauczycielka twierdziła, że dzieci najbardziej obawiały się burzy, pożaru i powodzi. Na drugim miejscu wymieniła obawę dzieci przed skaleczeniami, otarciami i upadkami.