Celem badania była weryfikacja wpływu eksperymentu dydaktycznego, przeprowadzonego w środowisku naturalnym uczniów (szkole), na wzbogacenie czynnego i biernego słownictwa badanych, związanego z werbalnymi i pozawerbalnymi sposobami porozumiewania się ludzi. Eksperyment przeprowadzono w klasie szóstej Szkoły Podstawowej w Parzynowie (N = 8). Zastosowano cykl zadań pisemnych, w ramach których zamierzano również doskonalić sprawność ortograficzną i umiejętność kształtowania wypowiedzi przewidzianych w programie nauczania. Oprócz analizy prac pisemnych zastosowano również metodę obserwacji uczestniczącej. Analiza słownictwa ogólnego uczniów ujawniła średni jego wzrost o 340%. Przyrost ten był szczególnie duży w przypadku przysłówków (z dziewięciu wyrazów hasłowych do 45) oraz przymiotników (z 24 do 106). Poważny wzrost zanotowano również w zakresie słownictwa dotyczącego stanów i przeżyć psychicznych człowieka. Również tutaj nastąpił on głównie w przypadku przymiotników (z 24 do 106) i przysłówków (z dziewięciu do 44). Szczególnemu rozwojowi uległa frazeologia związana z opisem głosu człowieka oraz synonimia związana z hasłem mówić. Zanotowano również znaczny wzrost w liczbie pojęć dotyczących wyrazów twarzy, głosu i ruchu człowieka. Poziom ortograficzny prac początkowych i końcowych okazał się podobny (stosunkowo wysoki). Porównanie prac uczniów słabych, przeciętnych i bardzo dobrych ujawniło, że największe korzyści z eksperymentu pod względem wzbogacenia słownictwa i zwiększenia sprawności językowej wynieśli uczniowie słabi i przeciętni.