Badanie miało na celu ocenę położenia szkolnego uczniów dywergencyjnych, to znaczy uczniów, u których zgodnie z wynikami testów inteligencji zaobserwowano aktywność i zdolności twórcze. Wyniki badania porównano z analogicznymi badaniami przeprowadzonymi w końcu lat siedemdziesiątych (M. Czerwińska-Jasiewicz, 1985). Badanie ujawniło, że pozycja szkolna uczniów dywergencyjnych była bardzo dobra – byli oni dość popularni wśród rówieśników, otrzymywali dobre stopnie oraz cieszyli się dobrą opinią nauczycieli. Stanowiło to wyraźną poprawę w stosunku do wniosków wyciągniętych ze wcześniejszych badań. W szkole lat siedemdziesiątych dywergencyjność nie była promowana, a położenie uczniów dywergencyjnych było bardzo niekorzystne – byli nielubiani przez rówieśników, dostawali niskie stopnie oraz niską opinię wśród nauczycieli.