Badanie miało charakter quasi-eksperymentu pedagogicznego, którego celem było ukazanie możliwości literackiego oddziaływania na miejsce dziecka w grupie rówieśniczej. Badaniem objęto 27 dzieci w wieku przedszkolnym, którym zadawano indywidualne pytania (z kim dziecko chciałoby się bawić, komu powierzyłoby swoją tajemnicę – wybory pozytywne i negatywne), a odpowiedzi umieszczano na specjalnie sporządzonym socjogramie kołowym. Na tej podstawie wyznaczono strukturę grupy rówieśniczej. Ania C. okazała się jedyną osobą, którą objęły jedynie wybory negatywne. W trakcie cyklu zajęć literackich wykorzystano między innymi tekst Z. Nowaka odnoszący się do sytuacji Ani C. i jednocześnie zawierający metaforę analizującą problem krzywdzącego spojrzenia na drugiego człowieka (opowieść o ubogim Sulimie). W celu lepszego przybliżenia dzieciom sensu tekstu zastosowano kinetyczną analizę tekstu (psychodramowa zabawa z tekstem). Stworzono też wspólnie z dziećmi listę pozytywnych cech wszystkich dzieci, łącznie z Anią C. Ponowne zbadanie dzieci za pomocą techniki socjogramu ujawniło, że wybory negatywne względem Ani C. znacząco zmalały oraz że pojawiły się wybory pozytywne, i to w ilości wyróżniającej na tle całej grupy.