Przedmiotem badań była percepcja wsparcia społecznego wśród młodzieży w okresie adolescencji (wiek 12-19 lat), a ich celem konstrukcja Skali Wsparcia Społecznego (SWS) do pomiaru wsparcia rodzicielskiego, nauczycielskiego i rówieśniczego. Przebadano 164 osoby w pierwszym badaniu pilotażowym (uczniów w wieku 12-14 lat z losowo wybranych szkół podstawowych z trzech miast – Siemianowic Śląskich, Dąbrowy Górniczej i Mysłowic), 246 osoby w drugim badaniu pilotażowym (uczniów w wieku 13-19 lat ze szkół podstawowych i ponadpodstawowych Górnego Śląska), 789 osób w ramach sprawdzania rzetelności i normalizacji skal składających się na konstruowane narzędzie (uczniowie z siedmiu szkół podstawowych, 11 liceów ogólnokształcących i techników z 14 miast województwa śląskiego) oraz 743 osób w ramach analizy predykatorów wsparcia społecznego (uczniowie szkół podstawowych i ponadpodstawowych dobranych w losowaniu grupowym). W badaniach wykorzystano różnorodne metody analizy statystycznej danych. W wyniku analizy predykatorów wsparcia społecznego sformułowano następujące wnioski: młodzież z młodszych grup wiekowych (12-13 lat, 14-15 lat) dostrzegała wyższe wsparcie rodzicielskie i nauczycielskie niż młodzież z poziomu ponadpodstawowego (16-17 lat, 18-19 lat); najwyższe wsparcie nauczycielskie dostrzegała najmłodsza młodzież, później zaś poziom ten systematycznie spadał i był najniższy w grupie najstarszej. Młodzież różniła się w poziomie postrzeganego wsparcia rówieśniczego ze względu na wiek – poziom ten był najniższy w grupie najmłodszej, po czym wzrastał. Dziewczęta zauważały wyższe wsparcie rówieśnicze niż chłopcy. Jedynacy w mniejszym stopniu doświadczali wsparcia rówieśniczego niż osoby mające rodzeństwo.