Celem badania było określenie związków pomiędzy cechami temperamentalnymi a sposobami radzenia sobie ze stresem. Badaniem objęto 55 studentów drugiego roku psychologii UKSW w Warszawie, w tym 48 kobiet i siedmiu mężczyzn w wieku od 21 do 24 lat. Przyjęto dwie hipotezy badawcze: żwawość, wytrzymałość, aktywność wpływają na podjęcie stylu skoncentrowanego na zadaniu (SSZ) w procesie radzenia sobie ze stresem; perseweratywność, reaktywność emocjonalna wpływają na podjęcie stylu skoncentrowanego na emocjach (SSE) i stylu skoncentrowanego na unikaniu (SSU) w procesie radzenia sobie ze stresem. Wykorzystano następujące narzędzia badawcze: inwentarz Formalna charakterystyka zachowania – kwestionariusz temperamentu Zawadzkiego i Strelaua do oceny formalnej charakterystyki zachowania; Kwestionariusz Radzenia Sobie w Sytuacjach Stresowych Endlera i Parkera – do badania stylów radzenia sobie ze stresem; skalę do pomiaru poszczególnych stylów radzenia sobie ze stresem. Badanie wykazało, że wzrost wyniku w skali SSE wpływa na jednoczesny wzrost tendencji do kontynuowania albo powtarzania działania nieadekwatnego do sytuacji (perseweratywność) oraz skłonności do intensywnego reagowania na bodźce emocjonalne (reaktywność emocjonalna). Wzrost wyniku w skali SSE może wpłynąć także na powiększenie się trudności z adekwatnym działaniem o charakterze wysoko stymulującej aktywności (wytrzymałość) oraz zmniejszenie się skłonności do podejmowania tego typu działań (aktywność). Z kolei większy wynik w skali stylu skoncentrowanego na unikaniu oznacza jednoczesne zmniejszenie się reaktywności emocjonalnej, zwłaszcza u osób poszukujących kontaktów towarzyskich. Wzrost aktywności powoduje zwiększenie się potrzeby poszukiwania kontaktów towarzyskich. Na podstawie analizy skupień udało się wyodrębnić dwie grupy badanych, różniących się przy tym stylem radzenia sobie ze stresem. Pierwsza grupa, w której znalazło się 28 osób, uzyskała niższy wynik niż druga grupa w skali SSE i SSU, dlatego scharakteryzowano ją jako posługującą się stylem skoncentrowanym na zadaniu (SSZ). W przypadku badanych z drugiej grupy zaobserwowano tendencję do jednoczesnego stosowania zarówno stylu skoncentrowanego na emocjach, jak i stylu skoncentrowanego na unikaniu. Kiedy osoby z pierwszej grupy stosowały styl skoncentrowany na unikaniu, w mniejszym stopniu niż druga grupa angażowały się w czynności zastępcze. Stwierdzono ponadto, że grupa pierwsza (zadaniowa) miała niższy poziom perseweratywności (różnica istotna statystycznie) oraz reaktywności emocjonalnej niż osoby stosujące SSE i SSU. 10 osób, których nie zakwalifikowano do żadnej z wyróżnionych grup, posługiwało się indywidualnymi sposobami radzenia sobie ze stresem. Wyniki badania nie potwierdziły pierwszej hipotezy badawczej: nie stwierdzono wpływu żwawości, wytrzymałości i aktywności na sposoby radzenia sobie ze stresem przez studentów. Potwierdzono natomiast hipotezę drugą, mówiącą o związku takich cech temperamentalnych jak reaktywność emocjonalna i perseweratywność z podejmowaniem SSU i SSE.