Przedmiotem badania były nawigacja po tekście matematycznym i jego strukturyzacja podczas lektury. Celem badania było scharakteryzowanie elementów aktywności matematycznej uczniów podczas lektury tekstu dowodu, m.in. czy sami inicjują aktywność nawigacyjną. Próbowano także odtworzyć na podstawie ścieżek nawigacyjnych niektóre szczegóły uczniowskiej lektury tekstu matematycznego, a także sprawdzić, czy i w jakim zakresie badani potrafią samodzielnie strukturyzować tekst matematyczny. Badaniem objęto uczniów szkół średnich. Badanie składało się z dwóch etapów: odczytania tekstu i rozmowy, w której proszono ucznia o: scharakteryzowanie przeczytanego tekstu; wyodrębnienie części albo spójnych fragmentów tekstu; wybór układanki z plakietek (osiem rodzajów), najbardziej przypominającej budowę dowodu; wskazanie różnic między tekstem matematycznym a innymi typami tekstów. Wyniki badania wykazały, że: uczniowie starszych klas szkoły średniej odczuwają już odmienność tekstów matematycznych od tekstów innego rodzaju, jednak bardzo często trudno im zwerbalizować tę różnicę. Uczniowie klas matematycznych wypowiadają się na temat tekstów matematycznych w sposób bardziej dojrzały, udzielają bardziej rozwiniętych odpowiedzi; bardzo rzadko uczniowie dokonują syntezy lokalnej i globalnej podczas lektury matematycznej, choć synteza taka jest niezbędnym elementem dobrego zrozumienia tego typu tekstów. Zwykle lektura tekstu matematycznego kończy się na odczytaniu ostatniego zdania; przygotowanie nauczyciela do lekcji poświęconej pracy z tekstem powinno obejmować wcześniejszą analizę konstrukcji tekstu, dzięki czemu uczniowie rozwiną umiejętność czytania tekstów matematycznych; nauka czytania tekstów matematycznych mogłaby być uzupełniona przez układanki z plakietek, które ułatwiają uczniom strukturyzację czytanego tekstu.