W badaniu podjęto problem trudności w pisaniu ze słuchu i pisaniu twórczym spowodowanych seplenieniem międzyzębowym; zamierzano sprawdzić, czy u uczniów pojawiają się te trudności i czy w przypadku niepokonania trudności mają oni widoczne niepowodzenia w nauce. Analizą objęto fragment kariery szkolnej w pierwszym półroczu klasy drugiej u 10 dzieci z seplenieniem międzyzębowym, wyłonionych za pomocą testu przesiewowego J. Sachajskiej (trzech uczniów po reedukacji, jeden w trakcie, sześciu niebiorących udziału w terapii logopedycznej). Do analizy wykorzystano treść dokumentów (świadectwo oceny opisowej ucznia, zeszyt wychowawcy), badanie słuchu fonematycznego M. Bogdanowicz Chiński język, teksty zdań według Materiałów pomocniczych do ćwiczeń techniki i wyrazistości mowy H. Rodak. Analiza dokumentów wykazała, że seplenienie międzyzębowe jako wada wymowy wpływało na: technikę czytania (słabe opanowanie, dzieci czytały głoskami, dwie osoby sylabami; koncentracja na technice, a nie na treści); umiejętność pisania ze słuchu; umiejętność samodzielnego tworzenia tekstów, zachowanie uczniów w grupie rówieśniczej (u siedmiu osób problemy dotyczące nieśmiałości, zamknięcia w sobie, wycofywania się z samodzielnych prac i społecznej działalności, zawstydzenie, częste wyładowania w postaci płaczu; u trzech agresja, trudności we współdziałaniu w grupie, dopasowaniu do norm i zasad w klasie; zachowania nasilały się przy większych niepowodzeniach). U sześciu uczniów odbiór czytanego tekstu był prawidłowy, u pozostałych stwierdzono w klasie „0” zaburzenia w koncentracji uwagi i zapamiętywaniu, w konsekwencji bierny udział w lekcji i brak samodzielnej inicjatywy. W badanej grupie pięciu uczniów wykonało bezbłędnie test M. Bogdanowicz – dzieci po rocznej terapii i w trakcie reedukacji. Pozostali mieli zaburzenia słuchu fonematycznego i spostrzegawczości słuchowej, duże trudności z realizacją głosek o tym samym stopniu zbliżenia narządów mowy oraz różnicowaniem głosek w środgłosie. Analiza tekstu pisanego wykazała, że u uczniów po rocznej terapii w tekście samodzielnym i pisaniu ze słuchu nie pojawiły się żadne błędy; u ucznia w trakcie terapii wystąpił błąd zamiany ź – z, u uczniów niereedukowanych błędy dotyczyły szeregu sz, ż, cz, ź, zamienianego na s, z, c, z, w realizacji pisemnej wystąpiły błędy z głoskami s, z, c, z i sz, ż, cz, ź oraz grupą spółgłoskową szcz; substytucje sz – s wystąpiły u wszystkich badanych, dalszymi były substytucje cz – c, ż – z.