Celem badania była weryfikacja następujących hipotez (badanie miało charakter pilotażowy): U dzieci w wieku szkolnym z trudnościami w uczeniu się występują w śladowej postaci przetrwałe odruchy pierwotne. Wraz z wiekiem maleje liczba śladowych przetrwałych odruchów pierwotnych. U dzieci z ilorazem inteligencji poniżej przeciętnej śladowe przetrwałe odruchy występują z większym nasileniem niż u dzieci z inteligencją przeciętną. Próbę badawczą stanowiły: grupa 27 uczniów Zespołu Placówek Opiekuńczo-Wychowawczych nr 2 w Krakowie (w tym 11 chłopców i 16 dziewcząt w wieku od 7 do 18 lat), których poziom inteligencji mieścił się od 80 do 113 pkt w skali Wechslera; grupa 11 uczniów uczęszczających do Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej nr 3 w Krakowie (w tym 9 chłopców i 2 dziewczynki w wieku od 9 do 14 lat). Wszyscy uczestnicy badania przejawiali trudności w uczeniu się. Do zebrania materiału badawczego zastosowano program diagnozujący S. Goddard, składający się ze sprawdzianów koordynacji dużych mięśni i równowagi, testów badających odruchy oraz Testu Tansleya i Testu Bender-Gestalt. W wyniku przeprowadzonego badania potwierdzono prawidłowość hipotezy dotyczącej występowania śladowych postaci przetrwałych odruchów pierwotnych. Analiza danych ujawniła utrzymywanie się m.in. tonicznego odruchu błędnikowego oraz asymetrycznego tonicznego odruchu szyjnego. Wykazano, że odruchy te wraz z wiekiem nie maleją, ale ulegają raczej nasileniu. Okazało się również, że u badanych o niższym ilorazie inteligencji występowały one częściej i były bardziej nasilone.