Celem badania było poznanie roli, jaką odgrywa alkohol w życiu społecznym młodych ludzi, jako kluczowe kategorie analizowano wzory picia i następstwa picia; przedmiotem były wzory picia powiązane z sytuacjami: młodzieżowa prywatka, spotkanie w pubie, zabawa w dyskotece, wycieczka szkolna, impreza sportowa, koncert zespołu młodzieżowego. Badaniem objęto młodzież 15-17-letnią z Warszawy. Zastosowano metody jakościowe: pogłębione wywiady (87), wywiad grupowy (jeden), obserwację uczestniczącą (cztery, pięć na każdą z badanych sytuacji). Wyniki wykazały, że: wzory picia były znacznie zróżnicowane ze względu na rodzaj sytuacji, rytm picia był w każdej nieco inny, wspólną cechą było inicjalne wypicie porcji alkoholu prowadzące do rauszu; młodzież akceptowała różne wzory picia, odznaczała się dużym stopniem tolerancji na temat odmienności zachowań alkoholowych, trudno jej było dokonać refleksji na temat alkoholu, picia własnego i przyjaciół; uświadamianą korzyścią z picia było osiągnięcie tzw. luzu; młodzież rzadko doświadczała negatywnych następstw picia, nie przywiązywała do nich większej wagi; rodzice i wychowawcy mieli do picia swoich podopiecznych dwuznaczny stosunek – stwarzali pozory braku przyzwolenia, starali się nie dostrzegać picia; do interwencji dochodziło zwykle w przypadku picia zbyt widocznego i powodującego problemy.