Celem badania było określenie wzorów picia alkoholu wśród młodzieży niepełnosprawnej ruchowo w porównaniu z wzorami picia wśród rówieśników bez dysfunkcji. Badaniem objęto 291 respondentów, w tym 186 z niepełnosprawnością ruchową (pomiędzy 14. a 24. rokiem życia) oraz 105 pełnosprawnych ruchowo (od 14. do 21. roku życia). W pierwszej grupie (z niepełnosprawnością ruchową) znalazło się 88 dziewcząt i 98 chłopców, a w drugiej 44 dziewczęta oraz 61 chłopców. Do zebrania materiału wykorzystano kwestionariusz Ty i zdrowie (adaptacja kwestionariusza Health Behaviour Questionnaire Jessora, Donovana i Costy). Wyniki badania pozwoliły stwierdzić zróżnicowanie respondentów w zakresie wzorów picia alkoholu zależne od wieku inicjacji, płci i historii powstawania niepełnosprawności ruchowej. Pierwszy kontakt młodzieży niepełnosprawnej ruchowo z alkoholem był znacznie późniejszy od wieku inicjacji zdrowych rówieśników. Dziewczęta niepełnosprawne ruchowo piły znacznie rzadziej i mniejsze ilości alkholu niż ich rówieśniczki bez dysfunkcji, nie stwierdzono natomiast takich różnic między chłopcami niepełnosprawnymi ruchowo i chłopcami bez dysfunkcji. Dziewczęta niepełnosprawne ruchowo piły rzadziej i mniej intensywnie od chłopców niepełnosprawnych ruchowo. Nie stwierdzono różnic zależnych od płci we wzorach picia alkoholu w grupie porównawczej. Osoby z wrodzoną niepełnosprawnością ruchową oraz osoby o znacznym nasileniu niepełnosprawności piły rzadziej i mniej od osób z niepełnosprawnością nabytą w późniejszym okresie oraz od osób z mniej nasilonymi dysfunkcjami. Jednocześnie nawet najbardziej nasilony poziom niepełnosprawności nie eliminował doświadczeń z piciem alkoholu.