Cele badania były następujące: ocena zależności między wybranymi czynnikami ryzyka (rówieśniczymi, rodzinnymi, indywidualnymi) i czynnikami chroniącymi a częstością picia alkoholu przez młodzież w wieku 13-14 lat; analiza, czy pomiędzy najsilniejszymi predykatorami a piciem alkoholu występuje związek przyczynowy; sformułowanie wniosków dotyczących kierunku rozwoju działań profilaktycznych. Badanie ankietowe przeprowadzono w warszawskich szkołach podstawowych na osiedlach Bemowa i Bródna, na dobranej celowo próbie uczniów z klas VII-VIII; przeprowadzono dwa pomiary, w których łącznie uczestniczyło 1796 uczniów. Wśród 1236 uczniów, których odpowiedzi włączono do analizy, było 46% chłopców, 66% badanych stanowili uczniowie klas siódmych, 13% pochodziło z rodzin niepełnych lub zrekonstruowanych, 4% było opóźnionych w nauce; 31,4% stanowili uczniowie niepijący, 35,5% pijący sporadycznie, 15% pijący często, 8,7% pijący bardzo często. Analiza korelacyjna wskazała, że najsilniejszymi predykatorami picia alkoholu były: wcześniejsze picie alkoholu, intencja picia, podatność na wpływy środowiska rówieśniczego, postawa proalkoholowa, nieumiejętność odmawiania, palenie papierosów. Wyniki nie pozwoliły na wnioskowanie o istnieniu związku przyczynowego między najsilniejszymi predykatorami a częstością picia alkoholu. Badanie wykazało, że program oddziaływań profilaktycznych wymaga w większym niż dotychczas zakresie uwzględnienia czynników związanych z podatnością na wpływy rówieśnicze oraz z indywidualnymi postawami i stylem życia nastolatków.